Βιώνουμε απογοήτευση χωρίς να γνωρίζουμε τους λόγους και απορρίπτουμε εν δυνάμει καλές σχέσεις. Καταπιέζουμε το σύντροφό μας να αλλάξει, πείθουμε τον εαυτό μας ότι δεν μπορεί να αλλάξει κάτι και φεύγουμε από μια καλή σχέση. Κι όμως η απογοήτευση μπορεί να μειωθεί ακόμα κι αν έχουμε πιστέψει ότι η σχέση τελείωσε. Όμως αυτό δεν θα το κάνει το… τζίνι, διότι εμείς είμαστε  οι αρχιτέκτονες των συναισθημάτων μας.

Ο τρόπος σκέψης μας έχει αλλάξει κι άλλο τις τελευταίες δεκαετίες. Ο στόχος είναι η ευτυχία μου. Πολύ συχνά λέμε ότι ο γάμος καλύπτει τις ανάγκες μας και δεν έχει σχέση με το τι κάνω αλλά με το πως με κάνει να αισθάνομαι. «Αξίζω καλύτερα από αυτά που παίρνω». Δε σας θυμίζει σχεδόν κάθε διαφημιστικό σποτ; Αξίζεις περισσότερα και μπορούμε να στα προσφέρουμε. Κι έτσι κάπως ξεκινούν οι σκέψεις που αμφισβητούν αυτό που έχουμε.

Αυτές οι «αξίες» δίνουν στο σύντροφό μας το καθήκον να μας ευχαριστεί,  να μας δώσει την ευτυχία μας. Κάτι σαν παροχή υπηρεσιών, μια επιπόλαια σχέση. Οι κεραίες μας μονίμως ανοιχτές για καλύτερες ευκαιρίες. Κι αυτό δεν αλλάζει στο γάμο. Είναι ένα αυτοεκπληρούμενο φαινόμενο. Αν νομίζω ότι υπάρχει κάτι καλύτερο στην επόμενη γωνία, θα υπάρξει επειδή δεν είμαι απόλυτα αφοσιωμένος στη σχέση μου.

Η πληθώρα των επιλογών αυξάνει και τις προσδοκίες, δυναμώνει την ψευδαίσθηση ότι εκεί έξω υπάρχει η τελειότητα, αρκεί να μπορέσω να τη βρω. Σίγουρη οδός για την απογοήτευση, τη δυστυχία, και τη μιζέρια. Και το αστείο είναι ότι δεν ξέρουμε τι μας ικανοποιεί ή τί μπορεί να νοιώσουμε από κάποια εμπειρία. Επίσης, η πληθώρα επιλογών οδηγεί σε απουσία επαφής. Πώς πρόκειται κάποιος να βρεθεί μπροστά σε αυτό το τέλειο άτομο που βρίσκεται εκεί έξω κάπου και περιμένει να το βρουν; Αμφιβάλω για τον άλλον γιατί ποιος ξέρει τι μπορεί να έρθει; Η επαφή θέλει χρόνο και κίνητρο για να δώσεις χρόνο. Αν αμφισβητείς εξ` αρχής, δε θα δώσεις χρόνο πουθενά.

Αναπόφευκτα, αυτή η τέλεια σχέση συγκρούεται με το «έχω δικαίωμα στον καλύτερο πιθανό γάμο». Δικαίωμα για ότι θεωρούμε ανάγκη μας. Τα θέλω γίνονται ανάγκες και οι ανεκπλήρωτες, προσωπικές τραγωδίες. Πολύ συνήθεις ιστορίες που πλέον δε θεωρούμε προσωπικό ψυχολογικό πρόβλημα, αλλά κοινωνικό φαινόμενο.

Η δέσμευση περιορίζει την επιλογή. Είναι ικανότητα να θυμόμαστε ότι πραγματικά αγαπάμε κάποιον – ακόμα κι αν δεν το νοιώθουμε τη στιγμή αυτή. Η ικανότητα να διατηρήσουμε μιαν επένδυση, να τιμήσουμε τις αξίες μας ενάντια σε στιγμιαία συναισθήματα. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η ευτυχία δεν είναι μια από-στιγμή-σε-στιγμή εμπειρία. Η  βαθύτερη  ευτυχία είναι αποτέλεσμα συντήρησης συναισθηματικών επενδύσεων σε άλλους ανθρώπους.

Οι έρευνες στις σχέσεις αναφέρουν ότι η επιθυμία δεν είναι απλά κάτι που νοιώθουμε παθητικά όταν όλα πάνε καλά. Αναπτύσσεται άμεσα από αυτό που κάνουμε. Ακόμα και σε μεγάλες σχέσεις, ο χρόνος που περνούν μαζί σε νέες ενδιαφέρουσες ή απαιτητικές δραστηριότητες, ενισχύει συναισθήματα οικειότητας, πάθους και ικανοποίησης. Έτσι, ξαναβρίσκουν τον ενθουσιασμό των πρώτων ημερών που ήταν ερωτευμένοι. Από μόνο του το πάθος αυτό ενισχύει την δέσμευση και την αφοσίωση.
Το σημαντικό είναι η επιλογή να αφορά το σωστό σύντροφο. Συχνά επικεντρωνόμαστε στην αλλαγή του λάθος ατόμου. Αν κάποιος πρέπει να αλλάξει σε μια σχέση, αυτός είμαστε εμείς και με την βοήθεια του συντρόφου μας. Ο γάμος είναι μια εσωτερική δουλειά για το άτομο και η ουσιαστικότερη δουλειά του γάμου είναι η συμβολή στην εξέλιξη του ατόμου. Βοηθάει να ξεπεράσει τον εαυτό του,  να κρατήσει τις αξίες του, να αποφασίσει και να δεχτεί  ποιος είναι, να χρησιμοποιεί τα ταλέντα του και να επενδύει σε άλλους. Σήμερα λίγοι κάνουν αυτήν τη σκληρή δουλειά για περαιτέρω ωρίμανση.

Σκέφτονται τις πολλαπλές ευκαιρίες και τη ζωή τους σε μια άλλη σχέση πιο εύκολη.

Δε συνειδητοποιούμε όμως ότι η σχέση είναι ίδια, με διαφορετικό όνομα. Το ερώτημα δεν είναι τι θέλεις να αλλάξει ο σύντροφός σου, αλλά τι σύντροφος, τι άτομο θέλεις να είσαι. Πού θέλεις να είσαι  και πόσο θέλεις ο σύντροφός σου να σε βοηθήσει να φτάσεις εκεί. Είναι ο βοηθός σου στο γλυπτό του ιδανικού σου εαυτού, εμπνέοντάς σε γι’ αυτό που ονειρεύεσαι να γίνεις, οδηγώντας σε βαθιά προσωπική εξέλιξη και μακραίωνη ικανοποίηση στη ζωή και τη σχέση. Θα υποστηρίζει τα όνειρά σου, τα στοιχεία σου, τις αξίες που θέλεις να αναπτύξεις.

Μια τέτοια θετική στάση δυναμώνει το δεσμό, και αυτό είναι το κλειδί στη διάρκεια της σχέσης. Θετικά δεδομένα, επίτευξη στόχων, ενδυνάμωση του ανοσοποιητικού της σχέσης ενάντια σε πιθανές «αποσπάσεις» - όλοι οι εναλλακτικοί «τέλειοι»-  υποτίμηση των εναλλακτικών συντρόφων, δημιουργία της αντίληψης – ψευδαίσθησης- ότι ακόμα και οι πιο ελκυστικές επιλογές δεν είναι ελκυστικές.

Η δέσμευση είναι η διάθεση να φύγεις από το άμεσο ενδιαφέρον για τον εαυτό σου, όπως όταν ανυψώνεις τοίχο όταν πληγώνεσαι. Δεν μπορούμε να βρούμε το τέλειο άτομο γιατί απλά δεν υπάρχει. Κι αν θεωρούσαμε ότι μπορούμε, αυτό το άτομο όπως είναι σήμερα, δεν είναι αυτό που θέλουμε να είναι σε 10 χρόνια. Εσύ και σύντροφός σου αλληλοβοηθιέστε να γίνετε όλο και καλύτερα άτομα, σε συνεχή εξέλιξη.