Πολλοί είναι αυτοί που δεν μπορούν να ξεφύγουν από τις πρωινές υποχρεώσεις, όπως το να ξυπνήσουν τα παιδιά τους για το σχολείο, να ετοιμάσουν πρωινό, να μπουν στο αμάξι και να κολλήσουν στην κίνηση. Με όλες αυτές τις δραστηριότητες στο πρόγραμμα από τη στιγμή που θα ανοίξουμε τα μάτια μας, δεν αποτελεί μάλλον έκπληξη ότι οι πρωινές ώρες είναι και αυτές που μας αγχώνουν περισσότερο.

Πιο συγκεκριμένα, τα αποτελέσματα νέας βρετανικής δημοσκόπησης, που βασίστηκε σε απαντήσεις περίπου 2 χιλιάδων ενηλίκων, αποκάλυψε και την ακριβή ώρα που το άγχος πιάνει κυριολεκτικά «ταβάνι»: στις 7:23 πμ, την ώρα, δηλαδή, που ένα γονιός έχει ήδη ξυπνήσει και σκέφτεται όλες τις υποχρεώσεις που ακολουθούν.

Από τους συμμετέχοντες στην έρευνα ζητήθηκε μάλιστα να καταγράψουν τα πράγματα που τους αγχώνουν περισσότερο και μέσα στα κορυφαία αυτής της λίστας ήταν το να πέσουν σε κίνηση, να χύσουν κάτι στο χαλί και το να ξυπνήσουν αργά. Εντούτοις, μάλλον δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι οι ενήλικες έρχονται αντιμέτωποι με τρία αγχωτικά επεισόδια κάθε μέρα και οι γυναίκες τα βιώνουν μια ώρα νωρίτερα από τους άντρες.

Πού εντοπίζεται η πηγή του άγχους, όμως; Σύμφωνα με τις απαντήσεις των συμμετεχόντων, οι κυριότερες αιτίες του καθημερινού άγχους περιλαμβάνουν την κούραση, για το 46% των συμμετεχόντων, τον ακανόνιστο ύπνο (36%) και μια πολυάσχολη ημέρα στη δουλειά (33%). Ως αποτέλεσμα, τα στρεσογόνα αυτά συμβάντα ήταν πιθανότερο να τους απογοητεύσουν -κατά 32%-, να τους αγχώσουν -κατά 23%-, και να τους αφήσουν κουρασμένους -κατά 21%.

Επιπλέον, οι ενήλικες δήλωσαν ότι συνήθως έχουν πολλά πράγματα στο μυαλό τους ταυτόχρονα, ενώ το 16% δήλωσε ότι πιθανότατα αντιμετωπίζει περισσότερα αγχωτικά συμβάντα κατά τη διάρκεια της ημέρας, σε σύγκριση με άλλους.

Βέβαια, το παρατεταμένο άγχος δεν είναι βιώσιμο για τον οργανισμό και οι ειδικοί προειδοποιούν ότι εάν διατηρούμε τον οργανισμό μας συνεχώς σε εγρήγορση, ενεργοποιείται η αντίδραση «μάχης ή φυγής» του οργανισμού. Ως αποτέλεσμα, αυξάνεται η παραγωγή της αδρεναλίνης, η οποία με τη σειρά της πυροδοτεί τον καρδιακό ρυθμό και την αρτηριακή πίεση. Απελευθερώνεται επίσης περισσότερη κορτιζόλη, η οποία αυξάνει την ποσότητα σακχάρου στην κυκλοφορία του αίματος.

Μολονότι ο μηχανισμός ήταν χρήσιμος για την επιβίωση του ανθρώπου στην άγρια φύση, προκειμένου να αντιδράσει σε μια επικείμενη απειλή, στο κόσμο μας όπως τον γνωρίζουμε σήμερα,αυτό επιφέρει μια σειρά από κινδύνους για την υγεία του οργανισμού.