Τα στοιχεία προέρχονται από μια νέα αμερικανική επιστημονική μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό "Neurology" της Αμερικανικής Ακαδημίας Νευρολογίας

Υπάρχουν δύο είδη φλεγμονής, η οξεία και η χρόνια. Η πρώτη, που συμβαίνει όταν το ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος αντιδρά σε μια λοίμωξη ή σε ένα τραύμα, είναι τοπική, σύντομης διάρκειας και θεωρείται υγιής. Η χρόνια ή συστημική, η οποία δεν θεωρείται υγιής, είναι μια χαμηλής έντασης φλεγμονή που υφέρπει στο σώμα για μήνες ή χρόνια και μπορεί να προκαλείται από αυτοάνοσες παθήσεις (ρευματοειδή αρθρίτιδα, πολλαπλή σκλήρυνση κ.α.), στρες ή άλλη αιτία, εκδηλούμενη με διάφορα συμπτώματα, όπως χρόνια κόπωση, προβλήματα πέψης, πόνους στις αρθρώσεις κ.α.

Όπως ανέφερε ο επικεφαλής ερευνητής Κίναν Γουόκερ του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς της Βαλτιμόρης, «η χρόνια φλεγμονή επιβαρύνει το σώμα και μπορεί να κάνει ζημιά σε αρθρώσεις, εσωτερικά όργανα, ιστούς και κύτταρα. Μπορεί επίσης να οδηγήσει σε καρδιοπάθεια, εγκεφαλικό και καρκίνο». Η τακτική σωματική άσκηση, η υγιεινή διατροφή και ο επαρκής ύπνος βοηθούν στη μείωση της χρόνιας φλεγμονής.

Οι ερευνητές, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο, μελέτησαν 12.336 ανθρώπους με μέση ηλικία 57 ετών σε βάθος εικοσαετίας. Οι συμμετέχοντες έδωσαν δείγματα αίματος στην αρχή της μελέτης για να μετρηθούν τέσσερις βιοδείκτες της φλεγμονής, από όπου προέκυψε μια σύνθετη βαθμολογία για κάθε άνθρωπο, ενώ μετρήθηκε ξεχωριστά κι ένας πέμπτος βιοδείκτης, η C-αντιδρώσα πρωτεΐνη.

Οι νοητικές και μνημονικές ικανότητες των συμμετεχόντων εξετάσθηκαν με ειδικά τεστ στην αρχή της έρευνας, μετά από έξι ή εννέα έτη, καθώς και στο τέλος της, μετά την παρέλευση 20 ετών περίπου. Διαπιστώθηκε ότι όσοι άνθρωποι είχαν τα υψηλότερα επίπεδα χρόνιας φλεγμονής, με βάση το σύνθετο «σκορ» των τεσσάρων βιοδεικτών, είχαν κατά μέσο όρο 8% μεγαλύτερη έκπτωση των λειτουργιών του νου και της μνήμης τους, σε σχέση με όσους είχαν τα χαμηλότερα επίπεδα φλεγμονής. Όσοι εξάλλου είχαν τα υψηλότερα επίπεδα της C-αντιδρώσας πρωτεΐνης, είχαν 12% μεγαλύτερη έκπτωση αυτών των λειτουργιών.

Όμως η νέα έρευνα διαπίστωσε απλώς μια συσχέτιση ανάμεσα στη χρόνια φλεγμονή και στην κατάσταση του νου και δεν απέδειξε ότι η φλεγμονή είναι όντως η αιτία. «Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι η χρόνια φλεγμονή μπορεί να αποτελέσει ένα σημαντικό στόχο για θεραπευτικές παρεμβάσεις. Από την άλλη όμως, είναι επίσης πιθανό ότι η χρόνια φλεγμονή δεν αποτελεί την αιτία, αλλά αντίθετα ένα δείκτη ή ακόμη και μία αντίδραση στις νευροεκφυλιστικές παθήσεις του εγκεφάλου που οδηγούν σε έκπτωση των γνωστικών λειτουργιών», δήλωσε ο Γουόκερ.