Σύμφωνα με νέα έρευνα του Ιατρικού Κέντρου και Κολλεγίου Ιατρικής Wexner του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Οχάιο, περίπου το 25% των ενηλίκων στις ΗΠΑ υποψιάζονται ότι έχουν μη διαγνωσμένη ΔΕΠΥ και μόνο ένα 13% περίπου έχει μοιραστεί τις υποψίες του με τους γιατρούς του.

Οι ειδικοί σε θέματα ψυχικής υγείας ανησυχούν, όμως, ότι η αυτοδιάγνωση μπορεί να οδηγήσει σε λάθος θεραπεία.

Εάν κάποιος υποψιάζεται ότι έχει ΔΕΠΥ, θα πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφθεί γιατρό, ανέφερε στην εκπομπή «CBS Mornings» η δρ Céline Gounder, συνεργάτης του CBS News για θέματα υγείας και editor-at-large για τη δημόσια υγεία στο KFF Health News.

«Τα συμπτώματα της ΔΕΠΥ μπορεί να είναι πιο ανεπαίσθητα σε έναν ενήλικα. Υπάρχει μεγάλη αλληλεπικάλυψη με άλλες ψυχικές παθήσεις καθώς και με άλλες ιατρικές παθήσεις και ο τρόπος αντιμετώπισής της μπορεί να είναι διαφορετικός ανάλογα με το μείγμα των συμπτωμάτων, τα άλλα αλληλεπικαλυπτόμενα σύνδρομα που μπορεί να έχετε», ανέφερε.

Πώς εκδηλώνεται στην ενήλικη ζωή;

Ενώ είναι πιο πιθανό η ΔΕΠΥ να αναπτύσσεται στην παιδική ηλικία και να έχει περάσει απαρατήρητη, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που φαίνεται να αναπτύσσουν κάποια από αυτά τα συμπτώματα αργότερα στη ζωή τους, σύμφωνα με την Gounder.

«Με τους ενήλικες, είμαστε πιο ώριμοι, είμαστε πιο ικανοί να συγκαλύψουμε κάποια από τα συμπτώματα και να αντιμετωπίσουμε κάποια από τα συμπτώματα. Και έτσι μπορεί να μην είναι τόσο εμφανές σε έναν ενήλικα», λέει.

Τα σημάδια που μπορεί να υποδηλώνουν ΔΕΠΥ στους ενήλικες περιλαμβάνουν:

• δυσκολία στην ολοκλήρωση ενός έργου ή συγκέντρωσης σε συγκεκριμένη δουλειά,
• δυσκολία με τις οργανωτικές δεξιότητες και τη διαχείριση του χρόνου,
• νευρικότητα, ανησυχία,
• μια τάση να διακόπτουν τους άλλους, να μιλάνε υπερβολικά πολύ.

Η Mayo Clinic σημειώνει επίσης ότι τα άτομα μπορεί επίσης να παρουσιάζουν παρορμητικότητα σε ό,τι αφορά τη λήψη αποφάσεων, ευερεθιστότητα και δυσκολία στη διαχείριση των συναισθημάτων ή της απογοήτευσης.

Αυτές είναι μερικές από τις συμπεριφορές που παρατηρούνται. Αλλά και πάλι, υπάρχει μεγάλη αλληλεπικάλυψη με άλλα πράγματα, οπότε χρειάζεστε πραγματικά κάποιον που ξέρει πώς να το διαγνώσει.

Τρόποι αντιμετώπισης

Η θεραπεία της ΔΕΠΥ περιλαμβάνει συνήθως έναν συνδυασμό ψυχοθεραπείας και φαρμακευτικής αγωγής.

Η CBT, ή γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία, σας διδάσκει πώς αλληλεπιδρούν οι σκέψεις, τα συναισθήματα και οι συμπεριφορές και «πώς, κατά μία έννοια, να παρακάμψετε την αρχική σας παρόρμηση σε μία συγκεκριμένη κατάσταση», εξηγεί η Gounder.

Τα φάρμακα μπορεί να περιλαμβάνουν διεγερτικά, αλλά και μη διεγερτικά που μπορεί να χρειάζονται λίγο περισσότερο χρόνο για να δράσουν.