Τα παράσιτα που ζουν και αναπαράγονται στο γαστρεντερικό, επιβιώνουν χάρη στις τροφές που καταναλώνουμε, ενώ εισέρχονται στον οργανισμό μας από το μολυσμένο νερό ή τις τροφές.

Μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι οι ασκαρίδες, η ταινία και το αγκυλόστομα.

Ωστόσο, το είδος και το μέγεθος του παρασίτου καθορίζει τα συμπτώματα που θα εκδηλωθούν.

Οι συνηθέστερες ενδείξεις μόλυνσης από τέτοιου είδους παράσιτα είναι οι εξής:

1. Δυσκοιλιότητα, διάρροια και αέρια
2. Αλλαγές στην πέψη έπειτα από τροφική δηλητηρίαση
3. Αϋπνία ή διακοπτόμενος ύπνος
4. Ερεθισμός του δέρματος (π.χ. εξανθήματα, κοκκινίλες)
5. Τρίξιμο δοντιών στον ύπνο
6. Πόνος στους μύες και τις αρθρώσεις
7. Κόπωση και κακή διάθεση
8. Έντονη πείνα ακόμη και αμέσως μετά το τελευταίο γεύμα

Όπως διαπιστώνετε, αρκετά από τα παραπάνω συμπτώματα μοιάζουν ανεξήγητα. Οι δυσκολίες στον ύπνο, οι ερεθισμοί του δέρματος και οι πόνοι στους μύες οφείλονται συνήθως στις τοξίνες που απελευθερώνουν τα παράσιτα στο αίμα. Όταν αυτές οι τοξίνες αλληλεπιδρούν με τους νευροδιαβιβαστές των αιμοσφαιρίων μπορεί να εκδηλωθούν ακόμη και ξαφνικές μεταβολές στη διάθεση.

Πώς «κολλάμε» παράσιτα

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να κολλήσετε ένα παράσιτο. Πρώτον, τα παράσιτα μπορούν να εισέλθουν στο σώμα μέσω μολυσμένων τροφών και νερού. Το κρέας που δεν είναι καλά μαγειρεμένο είναι ένας συχνός τρόπος, καθώς και το μολυσμένο νερό από λίμνες ή ρυάκια.

Τα φρούτα και λαχανικά που δεν έχουν καθαριστεί καλά μπορούν επίσης να φιλοξενούν παράσιτα.

Πώς επιβεβαιώνεται η ύπαρξη των παρασίτων

Ο γιατρός επιβεβαιώνει την ύπαρξη των παρασίτων ή των αυγών τους με τη βοήθεια ειδικής ταινίας σελοφάνης. Η ταινία πρέπει να εφαρμοστεί στην περιοχή του πρωκτού και στη συνέχεια εξετάζεται κάτω από το μικροσκόπιο στο εργαστήριο. Η εξέταση πρέπει να γίνεται το πρωί, κατά προτίμηση για τρεις συνεχόμενες ημέρες.