Η έρευνα  των αιτιών οι οποίες  ευνοούν την εκδήλωση κακοήθων όγκων γενικά είναι ενδιαφέρουσα διότι επιτρέπει  τον καλύτερο προσδιορισμό των ομάδων ατόμων υψηλού  κινδύνου και  τον προσανατολισμό των ερευνών με σκοπό να εμποδίζεται η μετατροπή φυσιολογικών   κυττάρων σε καρκινικά κύτταρα.

Αυτές οι  ομάδες  αποτελούνται  από  άτομα τα οποία εκτίθενται  και  καρκινογενείς  παράγοντες (καπνός, οινόπνευμα), σε διάφορα επικίνδυνα χημικά προϊόντα (αμίαντος, μονοχλωρίδιο του βινυλίου, χρωστικά,  παρασιτοκτόνα, κλπ.), σε ιονίζουσες ακτινοβολίες (ακτίνες Χ, πυρηνική ακτινοβολία, ακτινοβολίες  από το διάστημα περιλαμβανομένων  των ακτινοβολιών του ήλιου), σε καρκινογενείς ιούς. ή  αυτούς οι  οποίοι  έχουν γενετική προδιάθεση η οποία οφείλεται στην κληρονομικότητα. Η λέξη «προδιάθεση» δεν σημαίνει μετάδοση της νόσου η οποία οφείλεται στην κληρονομικότητα· σημαίνει τη μετάδοση μιας μεγαλύτερης   επιδεκτικότητας (μιας ευυαλωσιμότητας)  των κυττάρων στους εξωτερικούς καρκινογενείς παράγοντες.  

Αυτό που γνωρίζουμε σήμερα, είναι ότι ο καρκίνος είναι  μια πολυπαραγοντική νόσος, είναι δηλαδή μια νόσος για την οποία  πολύ σπάνια  ένας μόνο παράγοντας από μόνος του  είναι ικανός να προκαλέσει καρκίνο. Η πολυπαραγοντική αιτία του καρκίνου  περιπλέκει τρομερά το έργο της ιατρικής. Πράγματι, από  την εποχή του Παστέρ και των διαδόχων του, οι γιατροί ήταν συνηθισμένοι  να  αντιμετωπίζουν ορισμένες  νόσους γιατί είχαν ανακαλύψει την αιτία τους. Δρώντας πάνω στην αιτία, βελτίωναν την κατάσταση  του ασθενούς.

Από την εποχή του Burkitt  (ήτοι περίπου από το 1980)  γνωρίζουμε ότι  για τους  περισσότερους καρκίνους, πρέπει  να αποδεχόμαστε τον πλουραλισμό των αιτιών, και άρα να ερευνούμε όχι μια, αλλά περισσότερες αιτίες. Ο άνθρωπος δεν εκτίθεται ποτέ σε ένα μόνο καρκινογενή παράγοντα, αλλά σε μεγάλο αριθμό φυσικών ή  χημικών  δυνητικά καρκινογενών παραγόντων· οι περισσότεροι καρκίνοι προκύπτουν από τη διαδοχική δράση περισσοτέρων παραγόντων. Γεγονός το οποίο σημαίνει ότι  η καρκινοποίηση  ενός κυττάρου  περιλαμβάνει περισσότερα στάδια.  Περιττό  να υπογραμμιστεί η σημασία αυτών των ανακαλύψεων για την πρόληψη. 

Για τον καρκίνο του μαστού, πέρα από ένα κληρονομικό υπόβαθρο το οποίο μπορεί να  διαδραματίσει τον ρόλο  του υποκινητή, ο κίνδυνος ανάπτυξης όγκου συσχετίζεται με τη λήψη οιστρογόνων, με την  κατανάλωση οινοπνεύματος, με την παχυσαρκία η οποία ευνοεί  την υπερπαραγωγή οιστρογόνων.

Ωστόσο,  για μεγάλο αριθμό καρκίνων κανένας από  αυτούς τους παράγοντες δεν μπορεί να αποδειχθεί ότι ενέχεται στην εκδήλωσή τους!

Ευχαριστούμε τον κ Θ. Λιακάκο, Μαιευτήρα Γυναικολόγο- Χειρουργό Μαστού. Για περισσότερες πληροφορίες http://www.drliakakos.gr/