Τα άτομα που υποφέρουν από κλινική κατάθλιψη συχνά αισθάνονται μοναξιά διότι οι άλλοι περιμένουν από αυτούς απλά να βγουν από αυτό και να πάψουν να είναι τεμπέληδες. Μύθοι όπως αυτός μπορεί να εμποδίσουν το άτομο από την αναζήτηση θεραπείας.  Η κατάθλιψη που δεν αξιολογείται με ακρίβεια μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρά προβλήματα υγείας, υπερκατανάλωση αλκοόλ και ουσιών, αυτοκτονία. Ας δούμε τους πιο συχνούς μύθους και τις αλήθειες που όλοι πρέπει να γνωρίζουμε.

Η σκληρή δουλεία νικά την κατάθλιψη: Μύθος

Αν μιλάμε για κάποια ήπια περίπτωση κακής διάθεσης, όντως μπορεί να βοηθήσει, αλλά η κατάθλιψη είναι κάτι διαφορετικό. Η υπερβολική ενασχόληση με την εργασία, μπορεί να αποτελεί από μόνη της ένδειξη κλινικής κατάστασης, ιδίως στους άνδρες.

Η κατάθλιψη είναι ασθένεια: Αλήθεια

Η κατάθλιψη είναι μια σοβαρή κλινική κατάσταση. Το εγκεφαλογράφημα απεικονίζει υπολειτουργία σε νευρικά κύτταρα και χημικές ουσίες που ρυθμίζουν την όρεξη, τον ύπνο, τη διάθεση και τη σκέψη του ατόμου.

Οι άνδρες δεν μιλούν εύκολα για την  κατάθλιψη: Αλήθεια

Σπάνια θα δείξουν τη θλίψη τους ή την πεσμένη διάθεση, αντιθέτως εκδηλώνουν ευερεθιστότητα, επιθετικότητα, θυμό ή ανησυχία. Ορισμένοι επιλέγουν να κρύψουν την κατάθλιψή τους με μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ ή ουσιών.

Η κατάθλιψη είναι στοιχείο αυτό-λύπησης: Μύθος

Η κοινωνία μας θαυμάζει την ισχυρή θέληση και το ψυχικό σθένος. Επίσης πολύ γρήγορα αποδίδει τίτλους σε όποιον μένει πίσω και μιζεριάζει. Αλλά όσοι πάσχουν από κλινική κατάθλιψη δεν είναι τεμπέληδες ούτε απλά και μόνο λυπούνται τον εαυτό τους. Ούτε μπορούν να διώξουν την κατάθλιψη αν θελήσουν. Όπως όλες οι  ασθένειες, αντιμετωπίζεται με την κατάλληλη θεραπεία.

Ο καθένας μπορεί να πάθει κατάθλιψη: Αλήθεια

Όλοι μας ανεξαρτήτως επαγγέλματος και καταγωγής, μπορεί να περάσουμε κατάθλιψη. Είναι πιο συχνή στις γυναίκες οι οποίες ζητούν και πιο εύκολα βοήθεια. Πρωτοεμφανίζεται συνήθως στο τέλος της εφηβείας ή μέχρι τα 20 χρόνια, αλλά ένα επεισόδιο μπορεί να σημειωθεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Στην εμφάνισή της μπορεί να συμβάλλουν παράγοντες όπως δυσκολίες της καθημερινότητας (χωρίς όμως να έχουν τον καθοριστικότερο ρόλο), δυσκολία προσαρμογής, αποτελεσματικής επίλυσης προβλημάτων και διαχείρισης συναισθημάτων (αν και σπανίως βλέπουμε ασθενείς με αυτοκτονικό ιδεασμό να έχουν καλά αναπτυγμένες αυτές τις δεξιότητες), γενετικό υπόβαθρο.

Η κατάθλιψη είναι στοιχείο προσωπικότητας: Μύθος

Η κατάθλιψη είναι μια διαταραχή με τα δικά της συμπτώματα. Είναι κάτι ξεχωριστό από το άτομο και τον τρόπο ζωής του. Δυστυχώς, για όσους δεν γνωρίζουν, το άτομο που έχει κατάθλιψη μοιάζει με τεμπέλης. Όμως στην πραγματικότητα η διαταραχή προκαλεί απάθεια και συνήθως ακραία εξάντληση, οπότε αυτό που το κάνει να έχει οκνή συμπεριφορά  είναι πραγματικά τα καταρακωτικά συμπτώματα της κατάθλιψης. Όμως η προσωπικότητα του ατόμου που υποφέρει ποτέ δεν χάνεται. Απλά περιμένει την κατάλληλη θεραπεία για να επανέλθει.

Η κατάθλιψη εμφανίζεται σταδιακά: Αλήθεια

Η κατάθλιψη μπορεί να οδωθεί σταδιακά κι αυτό το κάνει πιο δύσκολο να εντοπιστεί συγκριτικά με μια αιφνίδια ασθένεια. Μια άσχημη ημέρα γίνεται ρουτίνα και έτσι αρχίζει το άτομο να εγκαταλείπει τη δουλειά, τις σπουδές ή και τις κοινωνικές συναντήσεις. Στην μορφή δυσθυμίας, διαρκεί χρόνια ως μια ήπιας μορφής ασθένεια – μια  αδιαθεσία που σιωπηρά βλάπτει την επαγγελματική και κοινωνική  καριέρα ζωή του ατόμου. Επίσης μπορεί να γίνει μια σοβαρή και παραλυτική κατάσταση. Με τη σωστή θεραπεία, παρατηρείται σημαντική ανακούφιση στις πρώτες 4 - 6 εβδομάδες.

Αντιμετωπίζεται μόνο με φαρμακευτική αγωγή: Μύθος

Η φαρμακευτική αγωγή είναι ένα από τα εργαλεία  στην αντιμετώπιση της κατάθλιψης. Επιστημονικές μελέτες παρουσιάζουν τη ψυχοθεραπεία ομοίως αποτελεσματική με την φαρμακευτική αγωγή, σε περιστατικά ήπιας ή μέτριας κατάθλιψης, ανεξαρτήτως ηλικίας. Ακόμα κι αν το άτομο ακολουθεί αγωγή με αντικαταθλιπτικά, δεν είναι δεδομένο ότι θα συνεχιστεί για πάντα. Ο γιατρός του θα τον βοηθήσει να προσδιορίσει τη σωστή στιγμή διακοπής της θεραπείας.

Οι άνθρωποι που έχουν κατάθλιψη κλαίνε πολύ: Μύθος

Αυτό δεν ισχύει πάντοτε. Μερικοί δεν κλαίνε ούτε δείχνουν έντονη θλίψη. Αισθάνονται συναισθηματικά κενοί και ίσως ανάξιοι, άχρηστοι, ανήμποροι και έντονα απελπισμένοι. Αν δεν γίνει θεραπεία, το άτομο δεν μπορεί να γευτεί μια γεμάτη ζωή και αυτό φορτίζει πολύ όλη την οικογένεια.