Έως ένα βαθμό, αυτή η μάλλον επιπόλαια προτροπή, μπορεί να δικαιολογηθεί από το γεγονός ότι όσο περισσότερο εξελίσσεται η ιατρική επιστήμη, τόσο οι νέες θεραπείες - από τις πιο απλές μέχρι τις πιο περίπλοκες- θα έχουν πάντα να ανταγωνιστούν το αντίπαλο δέος του ''μαγιοβότανου της γιαγιάς'' το οποίο από πολλούς θεωρείται αθώο.

Μια ακόμη πρόκληση, την οποία έχουν να αντιμετωπίσουν οι σύγχρονοι γιατροί, είναι εκτός από το θεραπευτικό σχήμα που οφείλουν να επιλέξουν, παράλληλα να πείσουν τους ασθενείς τους να την εφαρμόσουν απαρέγκλιτα και να μην στραφούν σε μαντζούνια και σε εντριβές με βότανα. Με αφορμή μερικά πολύ γνωστά και επί χρόνια δοκιμασμένα φάρμακα θα προσπαθήσω να σας δώσω με παραδείγματα να καταλάβετε πόσο επικίνδυνοι είναι αυτοί οι μύθοι για τη ζωή σας.

• Ένα πολύ σημαντικό φάρμακο για την θεραπεία της καρδιακής ανεπάρκειας και διαφόρων αρρυθμιών είναι η δακτυλίτιδα διγοξίνη (ίσως την ξέρετε με το εμπορικό όνομα digoxin ).

Αντιαρρυθμικό και καρδιοτονωτικό φάρμακο, προερχόμενο από τα αποξηραμένα φύλλα της Digitalis purpurea, της κοινής δακτυλίτιδας. Απαντάται ακόμα, αν και σε μικρότερες ποσότητες, στα φύλλα και άλλων φυτών όπως το ροδόδεντρο.

• Ένα άλλο παράδειγμα είναι η κολχικίνη. Η κολχικίνη είναι το πιο παλιό φάρμακο που έχει δοθεί για τη θεραπεία της οξείας κρίσης της ουρικής αρθρίτιδας.

Χορηγήθηκε για πρώτη φορά από τον Έλληνα γιατρό Αλέξανδρο, από τις Τράλλεις της Λυδίας, στη Μικρά Ασία, τον 7ο αιώνα μΧ, στο Βυζάντιο την εποχή του Ιουστινιανού. Το φάρμακο προέρχεται από από ένα πολύ όμορφο φυτό, το φθινοπωρινό κρινάκι (Colchicum automnale).

• Συνεχίζοντας την διερεύνηση αυτή των φαρμάκων ,συναντάμε το φυτό Atropa Belladona .

Από αυτό προέρχεται η ατροπίνη (σημαντικό φάρμακο στην αντιμετώπιση των βραδυαρρυθμιών και καρδιακών ανακοπών) , και τα παράγωγα της όπως το ιπρατρόπιο (atrovent), φάρμακο κατά της χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας.

• Στους πρόποδες των Ιμαλάιων οι κάτοικοι χρησιμοποιούν εδώ και 2000 χρόνια ένα φυτό που τους βοηθά στην καλλιέργεια του ρυζιού ,σκοτώνοντας τα τρωκτικά και παρασιτικά φυτά.

Το φυτό ονομάζεται Athatoda Vasica. Από μελέτες της δεκαετίας του 1960 ανακαλύφθηκε ότι οι ιθαγενείς χρησιμοποιούν αυτό το φυτό και για λόγους υγείας για τις σπασμολυτικές του ικανότητες καθώς και την δυνατότητα απόχρεμψης. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να προσελκύσει το ενδιαφέρον δυτικών φαρμακοβιομηχανιών οι οποίες με βάση αυτό το φυτό δημιούργησαν τα γνωστά σε όλους μας Bisolvon και Mucosolvan, σιρόπια που χρησιμοποιούνται από εκατομμύρια κόσμο.

Αν και τα παραδείγματα είναι αναρίθμητα , αξίζει να τελειώσουμε αυτήν την σύντομη διερεύνηση με τα φάρμακα κατά του πόνου στα όποια η φύση υπήρξε κάτι παραπάνω από γενναιόδωρη.

• Η γνωστή σε όλους ασπιρίνη περιγράφτηκε πρώτη φορά από τον Διοσκουρίδη , ως αφέψημα από φλοιό ιτιάς( Salix Alba ).Στη σύγχρονη εποχή οι φαρμακοβιομηχανίες προσθέτοντας στο εργαστήριο , μια πλευρική αλυσίδα στο μόριο της ασπιρίνης, προερχόμενη από το περισπέρμιο του καρπουζιού, δημιούργησαν την μελοξικάμη, ένα ισχυρό μη στεροειδες αντιφλεγμονώδες ( Movatec ).

Η φύση λοιπόν υπήρξε η κυριότερη πηγή φαρμάκων ανά τους αιώνες. Ένα τεράστιο ποσοστό των φαρμάκων σήμερα προέρχεται από τη φύση είτε ως αυθεντικό είτε από την επεξεργασία των πρωτοτύπων (συνδυασμοί φυτών, ισομερή ουσιών).

Το πιο σημαντικό όμως για τους πλέον δύσπιστους, είναι το ότι τα φάρμακα δεν επιφέρουν νέες λειτουργίες στον οργανισμό, απλά τροποποιούν την ένταση και την ακρίβεια των ήδη υπαρχουσών μέσω της επίδρασης τους. Επομένως, κανένα φάρμακο δεν κάνει κάτι διαφορετικό από αυτό που κάνει η φύση. Απλά βοηθάει να γίνει καλύτερα και στο σωστό χρόνο και ένταση.

Δεν φοβόμαστε λοιπόν τα φάρμακα που συστήνει ο γιατρός γιατί δεν είναι παρά η ίδια η φύση σε πολύ πιο απλή και εύχρηστη μορφή.

Κρουστάλης Αθανάσιος
Ειδικός παθολόγος, Ειδικευμένος στις διαταραχές λιπιδίων-Θεραπεία νόσων σχετιζόμενων με την παχυσαρκία- προσδιορισμός βιολογικής ηλικίας αγγείων.