Οι ερευνητές, με επικεφαλής την αναπληρώτρια καθηγήτρια Τζούλι Μπάουκερ του Τμήματος Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Μπάφαλο της Νέας Υόρκης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό ψυχολογίας "Personality and Individual Differences", μελέτησαν περίπου 300 νεαρά άτομα με μέση ηλικία 19,5 ετών. Οι συμμετέχοντες πέρασαν διάφορα τεστ για να αποδειχθεί πόσο δημιουργικοί είναι, αν έχουν την τάση να μένουν μόνοι τους καθώς και αν περνάνε από ψυχολογικές διακυμάνσεις, π.χ επιθετικότητα, άγχος, τάση για απομόνωση κ.α
Διαπιστώθηκε ότι οι πιο ακοινώνητοι ήταν -κατά μέσο όρο- και οι πιο δημιουργικοί αλλά αυτό δεν ίσχυε για τους ντροπαλούς που αποδείχτηκε πως δεν έχουν δημιουργική διάθεση.
Εξηγώντας αυτή τη διαφορά, η Καθηγήτρια Μπάουκερ δήλωσε ότι «τα ντροπαλά άτομα συχνά έχουν μεγαλύτερη ανικανότητα να χρησιμοποιήσουν το χρόνο της μοναχικότητάς τους με ευτυχισμένο και παραγωγικό τρόπο, ίσως επειδή τους απασχολούν συνεχώς αρνητικές σκέψεις και φόβοι».
Πάντως, όσον αφορά την κατηγορία των ανθρώπων που δεν αγαπούν τις επαφές τονίζεται πως οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι κατά βάση αντικοινωνικοί. Απλά πολλές φορές δεν παίρνουν οι ίδιοι την πρωτοβουλία για μια κοινωνική επαφή, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως απορρίπτουν τις προσκλήσεις και τις προτάσεις για κοινωνικοποίηση.
Σύμφωνα με την Μπάουκερ, «οι ακοινώνητοι έχουν αρκετές κοινωνικές αλληλεπιδράσεις, έτσι ώστε όταν μένουν τους, μπορούν να χαρούν τη μοναξιά τους. Επιπλέον, είναι πιο ικανοί να σκέφτονται δημιουργικά και να αναπτύσσουν νέες ιδέες, όπως ένας καλλιτέχνης στο στούντιό του ή ένας διανοούμενος στο γραφείο του».
Όπως είπε, «το βασικό που μετράει, είναι το κίνητρο. Πρέπει να κατανοήσουμε για ποιον λόγο κάποιος αποσύρεται κοινωνικά, για να καταλάβουμε τους κινδύνους και τα οφέλη από κάτι τέτοιο». Ανάμεσα στα οφέλη είναι η καλύτερη επαφή με τον εαυτό, τη φύση και την πνευματικότητα ενώ ανάμεσα στους κινδύνους η απώλεια των φίλων και της ευρύτερης κοινωνικής υποστήριξης, η απώλεια των κοινωνικών δεξιοτήτων κα.
Οι ερευνητές πάντως επεσήμαναν ότι συχνά είναι ασαφή τα όρια ανάμεσα στις διάφορες μορφές κοινωνικής απόσυρσης, που οφείλονται στην εσωστρέφεια, στη ντροπαλότητα, στην κοινωνική φοβία, στην αντικοινωνικότητα κ.α.