Πολύ συχνά συναντάμε παιδιά σε προεφηβικό και σε εφηβικό στάδιο που δυσκολεύονται με τα συναισθήματα του άγχους, του φόβου, της αποφυγής και της αγωνίας σχεδόν καθημερινά. Τις περισσότερες φορές παραβλέπονται από τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς του παιδιού ως μια χειριστική συμπεριφορά.

Οι επαγγελματίες υγείας και κοινωνικής μέριμνας στην πρωτοβάθμια περίθαλψη και στην εκπαίδευση καθώς επίσης και στις κοινότητες πρέπει να είναι προσεκτικοί σε πιθανές διαταραχές άγχους σε παιδιά και νέους, ιδιαίτερα σε εκείνους που αποφεύγουν σχολικές, κοινωνικές ή ομαδικές δραστηριότητες ή είναι συχνά ευερέθιστοι σε κοινωνικές καταστάσεις, υπερβολικά ντροπαλοί ή εξαρτώνται υπερβολικά από τους γονείς.

Ενδεικτικά αναφέρονται κάποια παραδείγματα-ερωτήσεις που θα βοηθήσουν τον γονέα ή τον εκπαιδευτικό να κατανοήσει την κατάσταση που βρίσκεται το παιδί:

«Μερικές φορές φοβούνται πολύ όταν πρέπει να κάνουν πράγματα με άλλους ανθρώπους, ειδικά ανθρώπους που δεν ξέρουν. Μπορεί να φοβούνται ότι θα κάνουν κάτι ανόητο ή ότι οι άνθρωποι δεν τους αποδέχονται και τους κρίνουν;»

«Μήπως το παιδί φοβάται να κάνει πράγματα με άλλους ανθρώπους, όπως να μιλάει, να τρώει, να πηγαίνει σε πάρτι ή άλλα πράγματα στο σχολείο ή με φίλους;"

«Μήπως το παιδί δυσκολεύεται να κάνει πράγματα όταν παρακολουθούν άλλοι, όπως να παίζει σπορ, να παίζει σε παιχνίδια ή να συμμετέχει σε συναυλίες, να ρωτάει ή να απαντά σε ερωτήσεις, να διαβάζει δυνατά ή να μιλά μπροστά στην τάξη;»

Εάν κάτι από όλα τα παραπάνω θεωρείτε ότι περιγράφει την τωρινή κατάσταση του παιδιού και διαρκεί πάνω από τρεις μήνες καλό θα ήταν απευθυνθείτε σε κάποιον ειδικό για περαιτέρω αξιολόγηση.

Εύη Νεοφώτιστου - Ψυχολόγος Νέα Σμύρνη