Ένα ζευγάρι που αντιμετωπίζει δυσκολίες με την γονιμότητά του, το πιο πιθανό είναι να είναι φορτισμένο συναισθηματικά. Στεναχώρια και θλίψη, ματαίωση και θυμός, η υποβοηθούμενη αναπαραγωγή και η υπογονιμότητα μπορεί να προκαλέσουν έντονα και κάποιες φορές ίσως και τρομακτικά συναισθήματα. Ο άνδρας μπορεί να το βιώνει πολύ διαφορετικά από την γυναίκα συναισθηματικά. Σίγουρα είναι δύσκολο αλλά είναι και απαραίτητο να αποδεχτεί τα συναισθήματά του και να τα μοιραστεί με τους πιο κοντινούς του ανθρώπους, συγκεκριμένα με την σύντροφό του.

Στο παρελθόν, η υπογονιμότητα συνήθως σχετιζόταν με την γυναίκα διότι η γυναίκα κυοφορεί και γεννάει, οπότε και τραβάει τα βλέμματα. Μεγάλο κομμάτι των θεραπειών, της βιβλιογραφίας αλλά και της υποστήριξης εστιάζει στην γυναίκα και αυτό μπορεί να προκαλεί εκνευρισμό στον άνδρα σύντροφο ο οποίος βιώνει το ψυχικό φορτίο έντονα και εξίσου επιβαρυντικά.

Παρά το γεγονός ότι έχει μιλάμε για 40% πιθανότητα αιτιολογίας στον ανδρικό παράγοντα, συχνά «εξαιρείται» από την στήριξη για την διαχείριση και επεξεργασία των συναισθημάτων που του προκαλούνται κατά την θεραπεία. Ευτυχώς, η λογική να αντιμετωπίζουμε την υπογονιμότητα σαν αυστηρά γυναικείο ζήτημα έχει αρχίσει και αλλάζει. Παρόλα` αυτά δεν έχουμε φτάσει σε ικανοποιητικά επίπεδα υπηρεσιών.  Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουν οι άνδρες που αντιμετωπίζουν δυσκολία με την γονιμότητα τους, ότι τα συναισθήματά τους έχουν αξία όσο και του συντρόφους τους.

Αν λοιπόν είστε αυτή την περίοδο σε κάποια θεραπεία, μπορεί να αισθάνεστε και οι δύο θλίψη, θυμό, ένα συναισθηματικό μούδιασμα αλλά και έντονη ματαίωση. Όμως, υπάρχει διαφορετικότητα στο πως το βιώνει ο καθένας σας καθώς αυτά τα συναισθήματα καθορίζονται από τον ρόλο έχει δώσει η κοινωνία στον άνδρα και την γυναίκα.

Ο άνδρας λοιπόν μπορεί να αισθάνεται ανεπαρκής, ένοχος, χωρίς τον έλεγχο στα χέρια του, ίσως και αποτυχημένος. Ένα συναίσθημα σεξουαλικής ανεπάρκειας καθώς στην κοινωνία συνδέεται ο ανδρισμός με αυτό. Σε μια τέτοια δυσκολία, ο άνδρας συχνά αισθάνεται να απειλείται ο ανδρισμός τους, σαν να μην είναι πραγματικός άνδρας. Έτσι αρχίζει να ανησυχεί ως ανεπαρκής εραστής ή για το τι κάνει λάθος. Αμφισβητεί τον ρόλο  που έχει στην οικογένειά του αλλά και την κοινωνία εν γένει. Νοιώθει ένοχος που δεν μπορεί να καταστήσει έγκυο την σύντροφό του καθώς πολλοί άνδρες το βλέπουν σαν καθήκον. Κι αυτό πηγάζει από το γεγονός ότι η κοινωνία αντιμετωπίζει τους άνδρες σαν τους κύριους συνεχιστές της οικογένειας. Το καταλογίζουν στον εαυτό τους σαν προσωπική αποτυχία και το βλέπουν στα μάτια της συντρόφου αλλά και της πατρικής τους οικογένειας. Η ενοχή του διπλασιάζεται αν υφίσταται κάποιο οργανικό πρόβλημα σε εκείνον. Νοιώθουν έντονα ότι έχουν χάσει τον έλεγχο της ζωής τους λόγω του προβλήματος που αντιμετωπίζουν με την γονιμότητάς τους. Η κοινωνία και πάλι περιμένει από τους άνδρες να είναι οργανωμένοι, δυνατοί, και πάντα υπό έλεγχο. Το γεγονός ότι δεν ελέγχουν την γονιμότητά τους μπορεί να τους αναστατώσει ιδιαιτέρως.

Κι επειδή οι υπηρεσίες υποστήριξης δεν είναι ικανοποιητικά διαθέσιμες, αναγκάζεται να προσαρμοστεί με τον δικό του τρόπο. Αντίθετα με τις γυναίκες που αισθάνονται πιο άνετα με τον ψυχολόγο τους, τις φίλες τους, ή συγγενείς να μιλήσουν για τον αγώνα τους προκειμένου να κάνουν παιδί, ο άντρας αισθάνεται άβολα να ζητήσει βοήθεια, ιδίως από γνωστούς του. Καταλήγει με μεγάλη ανάγκη να διαφυλάξει τα συναισθήματά του κι επιλέγει να τα καταπνίξει και να τα συσσωρεύσει μέσα του. Γι` αυτό και πολλοί άντρες διαχειρίζονται τα συναισθήματα που τους προκαλεί η υπογονιμότητα με τρόπους όπως προσπάθειες να αφοσιωθούν σε άλλους τομείς όπως δουλειά, αθλητισμό, κοινά της πόλης τους, να αποφύγουν τα συναισθήματά τους σχετικά με την υπογονιμότητα και τις θεραπείες της, και συσσώρευσης που συχνά οδηγεί σε ξεσπάσματα θυμού ή κατηγοριών. Καθόλου ωφέλιμους συνεπώς.

Τα άτομα που βρίσκονται σε θεραπείες ή σε περιόδους λήψης αποφάσεων σχετικά με την υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, είναι απαραίτητο να βρίσκουν υγιείς και θετικούς τρόπους να διαχειρίζονται τα συναισθήματά τους. Ένας επαγγελματίας ψυχικής υγείας με εξειδίκευση σε θέματα  υπογονιμότητας θα μπορούσε να αποτελέσει σημαντική πηγή βοήθειας, στήριξης και αλλαγής μη-ωφέλιμων τρόπων αντιμετώπισης του ψυχικού βάρους. Επίσης θα βοηθούσε πολύ να μοιραστούν τα συναισθήματά σας με την σύντροφό τους καθώς μπορεί κι εκείνη να περνάει το ίδιο δύσκολα. Τέλος υπάρχει αρκετή βιβλιογραφία για πληροφόρηση σχετικά με τις ιδιαίτερες ανάγκες της κατάστασης που περνάει.