Που οφείλεται;

Οφείλεται σε ρήξη της απονεύρωσης του έξω λοξού κοιλιακού μυός, σε ρήξη του συνδυασμένου τένοντα, ή διάσταση του τένοντα και του βουβωνικού συνδέσμου. Ο πόνος επιδεινώνεται στο τρέξιμο, στο sprint, στις αλλαγές κατεύθυνσης και εμφανίζεται κυρίως όταν υπάρχει μυϊκή ανισορροπία μεταξύ των μυών του κορμού (ασθενέστεροι) και των μυών των ποδιών (ισχυρότεροι). Η διάγνωση τίθεται με κλινική εξέταση και προσεκτική μελέτη του ιστορικού του ασθενούς. Πολλές παθολογικές οντότητες μπορούν να εμπλέκονται όπως κάταγμα κόπωσης, αποσπαστικό κάταγμα, θυλακίτιδα, παθολογία ισχίου ή σπονδυλικής στήλης, παγίδευση νεύρου, οστεΐτιδα ηβικής σύμφυσης και αληθής βουβωνοκήλη. Εξετάσεις που μπορούν να γίνουν είναι ακτινογραφίες με μονοποδική στήριξη (flamingo) για αποκλεισμό καταγμάτων ή αστάθειες πυέλου, υπερηχογράφημα, αξονική και μαγνητική τομογραφία.

Πως αντιμετωπίζονται;

Αξίζει να σημειώσουμε ότι 40% των πασχόντων από το σύνδρομο έχουν και προβλήματα στον τένοντα του μακρού προσαγωγού. Τα σοβαρότερα από αυτά απαιτούν χειρουργική επέμβαση και στους προσαγωγούς. Αρχικά η θεραπεία είναι συντηρητική. Απαιτείται διακοπή της άθλησης, φαρμακευτική αγωγή και φυσικοθεραπεία για 4-6 εβδομάδες τουλάχιστον. Βασικό κομμάτι στο στάδιο αυτό είναι η ενδυνάμωση των μυών του κορμού και οι διατάσεις των εμπλεκομένων μυών και τενόντων. Αν η συντηρητική αγωγή αποτύχει (εμμονή του άλγους) τότε απαιτείται χειρουργική επέμβαση. Σε γενικές γραμμές σταθεροποιείται ο κοινός τένοντας των κοιλιακών στην ηβική σύμφυση, διατέμνεται ένα επιφανειακό νεύρο της περιοχής (γιατί μπορεί να παγιδευτεί σε μετεγχειρητικές συμφύσεις και να μιμείται τα συμπτώματα του συνδρόμου) και ενισχύεται η επιδιόρθωση και το έδαφος του βουβωνικού πόρου με ειδικό πλέγμα. Οι τεχνικές συνεχώς εξελίσσονται σε εξειδικευμένα χειρουργικά κέντρα και ειδικά για τους αθλητές αρχίζουν να προσανατολίζονται σε ελάχιστα επεμβατικές μεθόδους με εξαιρετικά γρήγορη αποκατάσταση. Σε γενικές γραμμές κατά την πρώτη εβδομάδα της αποκατάστασης ο αθλητής περπατάει σε διάδρομο 20 λεπτά και στέκεται άνετα όρθιος, ήπιες διατάσεις. Τη 2η εβδομάδα jogging, ήπιες ασκήσεις κοιλιακών με λυγισμένα γόνατα, ασκήσεις προσαγωγών. Την 3η εβδομάδα αυξάνεται η ένταση στο τρέξιμο και στις ασκήσεις. Προστίθεται ποδήλατο και κολύμπι (ελεύθερο). Την 4η εβδομάδα όλα γίνονται σε πλήρη ένταση και -αν όλα εξελίσσονται ομαλά- ο αθλητής επιστρέφει σε δράση.