1. Κακώσεις κεφαλής από πτώση. Το να φοράμε επομένως το ειδικό κράνος είναι απαραίτητο.

2. Προβλήματα στα γόνατα. Το συχνότερο είναι η χονδροπάθεια επιγονατίδας. Πρόκειται για μια τριβή του χόνδρου της επιγονατίδας που οφείλεται σε κάκωση από πρόσκρουση, σε υπέρχρηση, σε κακό ανατομικό άξονα γόνατος και μη ομαλή τροχιά κίνησης επιγονατίδας. Επιπλέον μπορεί να προκληθεί από μυϊκά προβλήματα λόγω ανεπαρκούς εκγύμνασης των τετρακεφάλων και ειδικά του έσω.

Χρειάζεται καλή ενδυνάμωση τετρακεφάλων και προσαγωγών με ασκήσεις κλειστής κινητικής αλυσίδας σε μικρό εύρος κίνησης (45-60ο), διατάσεις λαγονοκνημιαίας ταινίας, οπισθίων μηριαίων και γαστροκνημιαίων, αποφυγή σκαλοπατιών, παγοθεραπεία και ίσως χρήση συμπληρωμάτων όπως κολλαγόνο, χονδροϊτίνη, γλυκοζαμίνη κ.α. Η φθορά και εκφύλιση του χόνδρου ιδιαίτερα σε μεγαλύτερης ηλικίας ποδηλάτες μπορεί να οδηγήσει σε οστεοαρθρίτιδα γόνατος. Η οστεοαρθρίτιδα γόνατος αντιμετωπίζεται με φυσικοθεραπεία, μυϊκή ενδυνάμωση, εναλλαγή με κολύμβηση και, σε προχωρημένα στάδια, με εγχύσεις PRP (platelet rich plasma), δηλαδή ενέσεων αίματος του ιδίου του πάσχοντα. Μετά από φυγοκέντρηση λαμβάνουμε το κομμάτι εκείνο που περιέχει πλήθος αυξητικών-επουλωτικών παραγόντων. Ακόμα πιο προηγμένη τεχνική είναι η ενδαρθρική έγχυση βλαστοκυττάρων (stem cells) που έχουμε πάρει με λιποαναρρόφηση από τον λιπώδη ιστό της κοιλιάς αφού πρώτα έχουμε κάνει αρθροσκοπικό καθαρισμό του γόνατος.

3. Μυϊκές κράμπες. Μπορούν να οφείλονται σε αφυδάτωση. Αν επιμένουν, χρειάζεται μέτρηση ασβεστίου, καλίου, νατρίου, μαγνησίου και χλωριούχων στο αίμα.

4. Τενοντίτιδα Αχιλλείου τένοντα. Οφείλεται συνήθως σε υπέρχρηση και μπορεί, αν δεν αντιμετωπιστεί σωστά, να οδηγήσει σε ρήξη του Αχιλλείου τένοντα. Αντιμετωπίζεται με διατάσεις, πλειομετρικές ασκήσεις ενδυνάμωσης, φυσικοθεραπείες , βελονισμό και, ίσως, εγχύσεις ΡRP.

5. Οσφυαλγία. Πόνος στη μέση λόγω των κραδασμών κατά την ποδηλασία ή αυξημένων φορτίων που δέχεται η μέση στη γωνία κάμψης που βρίσκεται ο ποδηλάτης. Οφείλεται κυρίως σε δισκοπάθεια, χρειάζεται έλεγχο με μαγνητική τομογραφία και αντιμετωπίζεται φαρμακευτικά, φυσικοθεραπευτικά και με ειδικές ασκήσεις McKenzie. Αλλαγή παπουτσιών αν είναι πολύ σφικτά γιατί μπορεί να προκαλούν πίεση στα νεύρα του ποδιού.

6. Σύνδρομο πίεσης ή παγίδευσης νεύρων στα άνω άκρα. Συνήθως έχουμε ωλένια νευρίτιδα με αιμωδίες και μουδιάσματα στον παράμεσο και μικρό δάκτυλο λόγω παρατεταμένης πίεσης στις λαβές του τιμονιού ή σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα.

7. Κάταγμα κλείδας ή του βραχιονίου οστού. Συνήθως προκαλείται από πτώση. Χρειάζεται μεταφορά σε νοσοκομείο, ακτινογραφικό έλεγχο και ειδική ακινητοποίηση.

8.Σύνδρομο τριβής λαγονοκνημιαίας ταινίας. Πρόκειται για πόνο στην εξωτερική πλευρά του γόνατος συνήθως λόγω λανθασμένης τοποθέτησης των ποδιών στα πετάλια. Αντιμετωπίζεται με διόρθωση της στάσης ποδηλασίας, ειδικές διατάσεις, αντιφλεγμονώδη φάρμακα, κρουστικό υπέρηχο και ίσως εγχύσεις PRP.

9. Αρτηριοπάθεια κάτω άκρων. Δεν είναι συχνό έχει όμως περιγραφεί σε κάποιους ποδηλάτες υψηλού επιπέδου.

10. Ουρογεννητικά προβλήματα λόγω αγγειακής πίεσης στην γεννητική περιοχή. Φαρδύτερη σέλα ή αλλαγή κλίσης της και τα ειδικά ενισχυμένα shorts βοηθούν αρκετά.

Όπως σε κάθε άθλημα έτσι και στην ποδηλασία για να την απολαύσει κάποιος με ασφάλεια θα πρέπει προληπτικά να ακολουθήσει κάποιους κανόνες.

1. Ιατρικός έλεγχος πριν την ενασχόληση με την ποδηλασία από καρδιολόγο, παθολόγο και ορθοπεδικό ειδικό στις αθλητικές κακώσεις.

2. Καλός εξοπλισμός και σωστή ρύθμιση του ποδηλάτου που να ταιριάζει στο σωματότυπο του ποδηλάτη.

3. Καλή ενυδάτωση. Αν αισθανθούμε δίψα είμαστε ήδη στο δρόμο της αφυδάτωσης.

4. Εναλλαγή ημερών ποδηλασίας με μία άλλη δραστηριότητα «αποσυμπίεσης» όπως η κολύμβηση.

5. Εφαρμογή ενός ήπιου προγράμματος μυϊκής ενδυνάμωσης και διατάσεων που τηρούμε συστηματικά.

6. To «no pain no gain» δεν ισχύει. Σεβόμαστε το σώμα μας και σε πόνο που επιμένει επισκεπτόμαστε τον ειδικό ιατρό.