Όπως διαπιστώθηκε κατά την έρευνα, η περιοδοντίτιδα και η απώλεια δοντιών συνδέονται με τη συρρίκνωση του εγκεφάλου στον ιππόκαμπο, που παίζει ρόλο στη μνήμη και τη νόσο Αλτσχάιμερ. 

Στην έρευνα συμμετείχαν 172 άτομα με μέση ηλικία τα 67 έτη, τα οποία δεν είχαν προβλήματα μνήμης.  

Οι συμμετέχοντες υποβλήθηκαν σε οδοντιατρικές εξετάσεις και έκαναν τεστ μνήμης στην αρχή της μελέτης. Υποβλήθηκαν επίσης σε μαγνητική εγκεφάλου για τη μέτρηση του όγκου του ιππόκαμπου στην αρχή της μελέτης και έπειτα από τέσσερα χρόνια. 

Σε κάθε συμμετέχοντα οι ερευνητές μέτρησαν τον αριθμό των δοντιών και έλεγξαν για ασθένειες των ούλων με μετρήσεις του βάθους του περιοδοντικού θυλάκου, μια μέτρηση του ιστού των ούλων.  

Στα υγιή δόντια το βάθος ανίχνευσης είναι από ένα έως τρία χιλιοστά, η ήπια περιοδοντίτιδα περιλαμβάνει βάθος ανίχνευσης τριών ή τεσσάρων χιλιοστών, ενώ η σοβαρή νόσος βάθος πέντε ή έξι χιλιοστών και μεγαλύτερη απώλεια οστού. 

Σύμφωνα με την έρευνα, ο αριθμός των δοντιών και το μέγεθος της ασθένειας στα ούλα συνδέονται με αλλαγές στον αριστερό ιππόκαμπο του εγκεφάλου. 

Στα άτομα με ήπια περιοδοντίτιδα, η ύπαρξη λιγότερων δοντιών σχετιζόταν με ταχύτερο ρυθμό συρρίκνωσης του εγκεφάλου στον αριστερό ιππόκαμπο.  

Η αύξηση του ρυθμού συρρίκνωσης του εγκεφάλου λόγω απώλειας ενός δοντιού ισοδυναμούσε με σχεδόν ένα έτος γήρανσης του εγκεφάλου. 

Στα άτομα όμως, με σοβαρή περιοδοντίτιδα των ούλων η ύπαρξη περισσότερων δοντιών σχετιζόταν επίσης, με ταχύτερο ρυθμό συρρίκνωσης του εγκεφάλου στην ίδια περιοχή. Η αύξηση της συρρίκνωσης του εγκεφάλου λόγω ενός επιπλέον δοντιού, ισοδυναμούσε με 1,3 χρόνια γήρανσης του εγκεφάλου. 

«Τα αποτελέσματα αυτά υπογραμμίζουν τη σημασία της διατήρησης της υγείας των δοντιών και όχι μόνο της διατήρησης των δοντιών. Τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι η διατήρηση δοντιών με σοβαρή περιοδοντίτιδα σχετίζεται με την ατροφία του εγκεφάλου. Ο έλεγχος της εξέλιξης της νόσου μέσω τακτικών οδοντιατρικών επισκέψεων είναι ζωτικής σημασίας και τα δόντια με σοβαρή περιοδοντίτιδα μπορεί να χρειαστεί να αφαιρεθούν και να αντικατασταθούν με κατάλληλες προσθετικές συσκευές», δηλώνει ο συγγραφέας της μελέτης, Σατόσι Γιαμαγκούκι από το Πανεπιστήμιο Τοχόκου στην Ιαπωνία. 

Οι ερευνητές διευκρινίζουν πάντως, ότι η μελέτη δεν αποδεικνύει ότι τα προβλήματα στα ούλα ή η απώλεια δοντιών προκαλούν Αλτσχάιμερ, αλλά δείχνουν μόνο μια συσχέτιση.