Η παρούσα μελέτη που δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση «JAMA Pediatrics» έδειξε πως τα τελευταία χρόνια οι γονείς όλο και περισσότερο διαβάζουν στα παιδιά τους από τάμπλετ αντί για βιβλία.

Τα οφέλη του βιβλίου, τα κατά του τάμπλετ

Η δρ Τίφανι Μούζνερ, αναπτυξιακή και συμπεριφορική παιδίατρος του Παιδιατρικού Νοσοκομείου στο Ανν Άρμπορ του Μίσιγκαν και του αντίστοιχου Πανεπιστημίου, επιχείρησε να εξηγήσει τα αποτελέσματα της μελέτης, λέγοντας πως ενδέχεται ο τρόπος με τον οποίο τα τάμπλετ είναι σχεδιασμένα να εξηγεί γιατί η χρήση αυτών στη θέση των βιβλίων πλήττει το δεσμό παιδιού – γονέα.

«Πρόκειται για μια συσκευή που είναι σχεδιασμένη για προσωπική χρήση, οι πιθανότητες ύπαρξης στιγμών σύνδεσης κατά τη χρήση της είναι ιδιαίτερα περιορισμένες», εξηγεί η ίδια, ενώ παλαιότερη έρευνα έχει δείξει πώς τα βιβλία κάνουν καλό στην υγεία.

Το πείραμα με τα βιβλία

Για τη διερεύνηση του συγκεκριμένου ζητήματος, οι μελετητές εξέτασαν 37 ζεύγη παιδιών – γονέων. Διεξήχθη ένα πείραμα τα οποίο χωρίστηκε σε τρία μέρη: οι γονείς διάβαζαν στα παιδιά τους μια ιστορία από ένα εξελιγμένο τάμπλετ τελευταίας τεχνολογίας, ένα βασικό μοντέλο τάμπλετ και ένα έντυπο βιβλίο. Όλα τα παιδιά ήταν από 24 έως 36 μηνών και δεν είχαν αναπτυξιακά ή άλλα σοβαρά προβλήματα υγείας.

Η μελέτη έλαβε χώρα σε ένα εργαστήριο το οποίο είχε προσαρμοστεί κατάλληλα ώστε να μοιάζει με σαλόνι και περιλάμβανε καναπέδες και ένα κουτί με τρία βιβλία (ένα έντυπο και δύο ηλεκτρονικά) τα οποία ήταν εκτός του πεδίου που θα μπορούσε να προσεγγίσει το παιδί.
Υπήρχαν μονόδρομοι καθρέφτες και βιντεοκάμερες για τη διευκόλυνση των ερευνητών. Αυτοί οι τελευταίοι έλαβαν επίσης υπόψη τους τις θέσεις που έπαιρναν τα παιδιά κατά το διάβασμα του βιβλίου αλλά και δημογραφικά στοιχεία των γονέων.

Το έντυπο βιβλίο φέρνει γονείς και παιδιά πιο κοντά

Από την ανάλυση του βιντεοσκοπημένου υλικού διαπιστώθηκε ότι όταν οι γονείς διάβαζαν από ηλεκτρονικό βιβλίο, ήταν 3,3 φορές πιθανότερο τα παιδιά να κάθονται με έναν τρόπο σαν να διαβάζουν μόνα τους συγκριτικά με την περίπτωση που οι γονείς τους διάβαζαν από έντυπο βιβλίο. Ήταν επίσης πιο πιθανό τα παιδιά να επιδιώξουν να χρησιμοποιήσουν το τάμπλετ μόνα τους απομακρύνοντας τα χέρια των γονιών τους σε σχέση με τα βιβλία.

Παράλληλα, όταν οι γονείς διαβάζουν από τάμπλετ είναι λιγότερο πιθανό να χρωματίζουν τη φωνή τους και να κάνουν την ιστορία να μοιάζει ζωντανή, ερχόμενοι έτσι πιο κοντά με τα παιδιά τους. Αντίθετα, η χρήση των τάμπλετ ενισχύει τις ελεγκτικές συμπεριφορές με τους γονείς να χειρίζονται μόνοι τους τα τάμπλετ σπρώχνοντας τα χέρια των παιδιών μακριά και τα παιδιά να προσπαθούν να τα αρπάξουν.

Ο δρ Μπάρι Σόλομον, καθηγητής παιδιατρικής στη Σχολή Ιατρικής του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς στη Βαλτιμόρη στο Μέριλαντ, τονίζει ότι τα παρόντα ευρήματα είναι συνεπή με τη μέχρι τώρα γνώση μας για τη χρήση των κινητών ηλεκτρονικών μέσων.

Ο ίδιος υποστηρίζει ότι συνήθως τα παιδιά χρησιμοποιούν μόνα τους τις ηλεκτρονικές συσκευές, όπως τα τάμπλετ. Ωστόσο, το διάβασμα βιβλίων είναι μια εμπειρία που τη μοιράζεσαι. Τα οπτικοακουστικά μέσα (π.χ. τα κουδουνίσματα κ.ά.) τραβούν την προσοχή των παιδιών και τα αποτρέπουν από την σε βάθος αλληλεπίδραση με τους γονείς τους.

Ο Σόλομον καταλήγει ότι η έρευνα αυτή επιβεβαιώνει αυτό που και ο ίδιος παρατηρεί στην κλινική του πρακτική, δηλαδή ότι όταν δίνεται ένα έντυπο βιβλίο τα πρόσωπα γονέων και παιδιών φωτίζονται και διαβάζουν μαζί με χαρά και με την αίσθηση ενός κοινού στόχου.