Οι αιμορροΐδες έχουν μορφή σάκων και η ύπαρξή τους συμβάλλει στην προστασία του πρωκτικού σωλήνα και στον έλεγχο των κενώσεων. Η αιμορροϊδοπάθεια προκαλείται από τη συμφόρηση των αιμορροϊδικών αγγείων, η οποία οδηγεί στη διόγκωση των αιμορροϊδικών όζων και σε συνοδό πρόπτωση του βλεννογόνου. Δυστυχώς πρόκειται για παθολογία χωρίς ξεκάθαρη παθογένεση. Στους επιβαρυντικούς παράγοντες περιλαμβάνονται η δυσκοιλιότητα, η κληρονομικότητα, ο τρόπος ζωής (διατροφή, καθιστική ζωή, κ.ά.). Η αιμορροϊδοπάθεια ενδέχεται να αφορά το εσωτερικό ή το εξωτερικό πλέγμα ή και τα δύο.

Σε αρχικά στάδια η αιμορροϊδοπάθεια είναι ασυμπτωματική ή εμφανίζεται με συμπτωματολογία ασαφή που συχνά παραμελείται από τον ίδιο τον ασθενή. Σε περίπτωση εμφάνισης ουσιωδών κλινικών συμπτωμάτων της νόσου (π.χ. αιμορραγία, έκκριση βλέννας κ.λπ.) ο ασθενής θα πρέπει να εξεταστεί από ειδικό ιατρό χειρουργό ή γαστρεντερολόγο ο οποίος και θα θέσει τη διαφορική διάγνωση μεταξύ αιμορροϊδοπάθειας και λοιπών νοσημάτων με παρόμοια συμπτωματολογία (νεοπλάσματα, ιδιοπαθή φλεγμονώδη νοσήματα του εντέρου κ.λπ.).

Σύμφωνα με τη μορφολογία τους οι αιμορροΐδες διακρίνονται στις ακόλουθες κατηγορίες:

• Πρώτου βαθμού: όταν οι αιμορροϊδικοί όζοι δεν προβάλλουν.
• Δευτέρου βαθμού: όταν οι όζοι προπίπτουν έξω από τον πρωκτικό σωλήνα κατά την κένωση και ανατάσσονται αυτόματα κατόπιν.
• Τρίτου βαθμού: όταν υπάρχει πρόπτωση των αιμορροϊδικών όζων κατά την κένωση χωρίς να ανατάσσονται αυτομάτως αλλά απαιτούν χειρισμό.
• Τετάρτου βαθμού: όταν οι αιμορροϊδικοί όζοι προπίπτουν μονίμως, δεν ανατάσσονται, προξενούν πόνo, παρουσιάζουν έντονο ερεθισμό και ενίοτε επιπλοκές όπως περίσφιξη ή ρήξη.

Κατά καιρούς και ανάλογα με την περίπτωση έχουν εφαρμοστεί διάφορες θεραπείες για την αιμορροϊδοπάθεια (σφιγκτηροτομή, αιμορροϊδεκτομή, διαστολή, δακτύλιοι, κ.α.) που παρά τη συνεισφορά τους στην αντιμετώπιση της νόσου, συχνά συνοδεύονται από σημαντικά προβλήματα (αιματηρές μέθοδοι, πόνος, υποτροπές, κ.α.).

Εδώ και μερικά χρόνια εφαρμόζεται με σημαντική επιτυχία η αιμορροϊδοπλαστική με τη χρήση laser (LHP - Laser Haemorrhoido Plasty) που αποτελεί μία πρωτοποριακή, ελάχιστα επεμβατική (minimally invasive) ανώδυνη και αναίμακτη τεχνική για τη θεραπεία της αιμορροϊδοπάθειας 3^ου και 4 ^ου βαθμού.

Για την αιμορροϊδοπλαστική LHP χρησιμοποιούνται εξελιγμένα χειρουργικά laser με υψηλή απορρόφηση στο νερό και ειδικές ίνες που επιτρέπουν τη θεραπεία με μικροχειρουργική ακρίβεια και απόλυτη ασφάλεια, υπό περιοχική αναισθησία του περινέου (Zatter block).

Η αιμορροϊδοπλαστική LHP πραγματοποιείται μέσω μίας μικρής οπής στη βάση κάθε αιμορροϊδικού όζου από την οποία διέρχεται μία ίνα κωνοειδούς εκπομπής που εκπέμπει την ενέργεια laser στον υποβλεννογόνιο ιστό. Η ενέργεια εφαρμόζεται με απόλυτα ομοιόμορφο και ελεγχόμενο τρόπο προκαλώντας την άμεση συρρίκνωση του αιμορροϊδικού όζου. Η συνολική θεραπεία διαρκεί λίγα λεπτά διαφυλάσσοντας απόλυτα τον βλεννογόνο και το σφικτήρα.

Μετά από μερικές ημέρες δημιουργείται νέος συνδετικός ιστός που διατηρεί τα αιμορροϊδικά «μαξιλάρια» λειτουργικά ενώ ο βλεννογόνος προσκολλάται στα υποκείμενα στρώματα αποφεύγοντας ενδεχόμενη υποτροπή και νέα βλεννογονική πρόπτωση.

Η αιμορροϊδοπλαστική ( LHP ) παρουσιάζει μία σειρά πλεονεκτημάτων για τον ασθενή:

• Είναι εντελώς ανώδυνη και αναίμακτη θεραπεία.
• Πραγματοποιείται υπό τοπική ή περιοχική αναισθησία χωρίς ανάγκη χρήσης αναλγητικών φαρμάκων κατά το πρώτο 24ωρο μετά την επέμβαση.
• Δεν απαιτεί τομές ή χρήση ραμμάτων που θεωρούνται εξαιρετικά επώδυνα και δημιουργούν φοβία για τις επεμβάσεις θεραπείας των αιμορροΐδων.
• Διατηρεί ακέραιο το βλεννογόνο αποφεύγοντας το ενδεχόμενο στενώσεων.
• Διατηρεί ανέπαφο το σφικτήρα αποτρέποντας κάθε ενδεχόμενο βλάβης του.
• Προσφέρει εξαιρετικά σύντομη ανάρρωση και άμεση επάνοδο του ασθενούς στις συνήθεις δραστηριότητες, με ελάχιστο ή καθόλου μετεγχειρητικό πόνο.
• Συνοδεύεται από εξαιρετικά κλινικά αποτελέσματα.

Κωνσταντίνος Μαραβέγιας, Ιατρός - Γενικός Χειρουργός

www.maravegias.gr