Η φυσιολογική διαδικασία γονιμοποίησης εξελίσσεται μέσα στο γεννητικό σύστημα της γυναίκας και συγκεκριμένα στις σάλπιγγες. Τα σπερματοζωάρια υφίστανται βιολογικές και λειτουργικές διαφοροποιήσεις οι οποίες περιγράφονται με μία λέξη ενεργοποίηση με αποτέλεσμα να αποκτά αναπαραγωγική ικανότητα. Επόμενη διαδικασία η οποία λαμβάνει χώρα είναι η αντίδραση του ακροσώματος κατά την οποία το σπερματοζωάριο αποκτά την ικανότητα να διεισδύσει στο εσωτερικό του ωαρίου και να επιτευχθεί έτσι η γονιμοποίηση. Το περιβάλλον στο οποίο κινούνται τα σπερματοζωάρια ουσιαστικά συμπαραστέκεται και βοηθά στο να εξελιχθούν φυσιολογικά αυτές οι δύο διαδικασίες (ενεργοποίηση και ακροσωμική αντίδραση) ώστε να πετύχουν το επιθυμητό το οποίο είναι η γονιμοποίηση του ωαρίου. 

Όσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός των σπερματοζωαρίων τόσο πιο εύκολα θα επιτευχθεί η γονιμοποίηση. Μπορεί να απαιτείται μόνο ένα υγιές σπερματοζωάριο για να την επιτύχει αλλά εκατομμύρια σπερματοζωάρια καταστρέφονται από το αμυντικό σύστημα της γυναίκας ώστε αυτό το ένα να καταφέρει να εισέλθει στο ωάριο.

Η εξωσωματική γονιμοποίηση βοηθά στο να παρακαμφθούν όλοι αυτοί οι φυσικοί φραγμοί και τα σπερματοζωάρια ανενόχλητα να έλθουν σε επαφή με το ωάριο ώστε ένα από αυτά να μπορέσει να διαπεράσει το εξωτερικό περίβλημά του και να ξεκινήσει ο πολλαπλασιασμός ουσιαστικά δηλαδή να δημιουργηθεί ζωή.

Μερικές φορές το σπερματοζωάριο δεν μπορεί να διαπεράσει το εξωτερικό στρώμα του ωαρίου, για διάφορους λόγους, είτε γιατί το εξωτερικό στρώμα του ωαρίου είναι παχύτερο ή δυσκολεύεται να διεισδύσει το σπερματοζωάριο είτε πάλι γιατί τα σπερματοζωάρια λόγω προβλήματος δεν μπορούν να κινηθούν ώστε να συναντήσουν το ωάριο

Σε αυτές τις περιπτώσεις, εφαρμόζεται η διαδικασία που ονομάζεται ενδοωαριακή έγχυση σπερματοζωαρίου (ICSI) η οποία πραγματοποιείται μαζί με την in vitro γονιμοποίηση (IVF), ώστε να γονιμοποιηθεί το ωάριο. Κατά τη διάρκεια της ICSI, ένα μόνο σπερματοζωάριο εγχέεται απευθείας στο κυτταρόπλασμα του ωαρίου.

Η τεχνική ICSI και η λειτουργία της

Υπάρχουν δύο τρόποι με τους οποίους ένα ωάριο μπορεί να γονιμοποιηθεί από IVF: η κλασική μέθοδος της IVFκαι η ICSI. Στην κλασική IVF, 50.000 ή περισσότερο σπερματοζωάρια με καλή κινητικότητα τοποθετούνται δίπλα στο ωάριο σε ένα εργαστηριακό δίσκο. Η γονιμοποίηση λαμβάνει χώρα όταν ένα από τα σπερματοζωάρια εισέρχεται στο κυτταρόπλασμα του ωαρίου. Κατά τη διαδικασία ICSI, μία μικροσκοπική βελόνα, που ονομάζεται μικροσιφώνιο, χρησιμοποιείται για την έγχυση ενός μόνο σπερματοζωαρίου μέσα στο ωάριο. Είτε με την κλασική IVF είτε με την ICSI, μόλις συμβεί γονιμοποίηση, το γονιμοποιημένο ωάριο (τώρα ονομάζεται έμβρυο) μεγαλώνει σε ένα εργαστήριο για 1-5 ημέρες πριν αυτό μεταφερθεί στη μήτρα της γυναίκας.

Ποια ζευγάρια θα ωφεληθούν από την τεχνική ICSI;

Η ICSI βοηθά να ξεπεραστούν προβλήματα γονιμότητας, όπως:

• Ο σύντροφος παράγει πολύ λίγα σπερματοζωάρια για να πραγματοποιηθεί τεχνητή γονιμοποίηση (ενδομήτρια σπερματέγχυση (IUI) ή εξωσωματική γονιμοποίηση (IVF).
• Τα σπερματοζωάρια δεν μπορούν να κινηθούν ή πραγματοποιούν μη ορθή κίνηση.
• Τα σπερματοζωάρια αντιμετωπίζουν πρόβλημα σύνδεσης με το ωάριο.
• Υπάρχει απόφραξη στο ανδρικό γεννητικό σύστημα που εμποδίζει την προώθηση των σπερματοζωαρίων
• Τα ωάρια δεν γονιμοποιούνται ακόμα και αν εφαρμοστεί η κλασική IVF.
• Τα ωάρια που χρησιμοποιούνται έχουν ωριμάσει in vitro (στο εργαστήριο)
• Τα ωάρια είχαν προηγουμένως καταψυχθεί

Έχει επιτυχία η τεχνική ICSI;

Με την μέθοδο ICSI γονιμοποιείται το 50% έως 80% των ωαρίων σύμφωνα με τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα. Τα προβλήματα που μπορεί να εμφανιστούν κατά την ICSI και οδηγούν σε αυτή τη μεγάλη ποσοστιαία διαφοροποίηση της επιτυχίας είναι: προβλήματα κατά τη διάρκεια ή μετά τη διαδικασία ICSI:

• Τα ωάρια μπορεί να μην αναπτυχθούν σε έμβρυο
• Το έμβρυο μπορεί να σταματήσει να αυξάνεται.

Είναι υγιή τα μωρά που θα γεννηθούν;

Η πιθανότητα γενετικών ανωμαλιών που σχετίζονται με τις μεθόδους εξωσωματικής γονιμοποίησης είτε πρόκειται για την κλασική IVF είτε πρόκειται για την ICSI είναι παρόμοια με αυτήν της φυσικής σύλληψης. Υπάρχει πάντοτε ένας ελαφρώς υψηλότερος κίνδυνος γενετικών ανωμαλιών ο οποίος όμως αποδίδεται στα πραγματικά αίτια που προκαλούν τη στειρότητα και όχι στις θεραπείες που χρησιμοποιούνται για να ξεπεραστεί η στειρότητα.

Ευχαριστούμε για τις πληροφορίες τον κ.Δουλγεράκη Εμμανουήλ, Μαιευτήρα− Γυναικολόγο, για περισσότερες πλήροφορίες  www.gynaikaplus.eu