Στην  συγκεκριμένη έρευνα πήραν μέρος άνδρες και γυναίκες με τους μελετητές να επικεντρώνονται περισσότερο στον ρόλο του πατέρα και πόσο συχνά οι πατεράδες συμμετείχαν στις δρατηριότητες των παιδιών τους.Ερευνητές λοιπόν στο Πανεπιστήμιο του Νιούκαστλ, κατέληξαν στο συμπέρασμα πως οι μπαμπάδες δίνουν περισσότερη προσοχή στους γιους και λιγότερη στις κόρες τους.

Τα ευρήματα της έρευνας κατέληξαν πως τα παιδιά που πέρασαν ποιοτικό χρόνο με τον πατέρα τους έχουν υψηλότερο IQ σε σχέση με όσα ο πατέρας τους ήταν απών ή διέθετε περιορισμένο χρόνο για την οικογένεια του. Η διαφορά εντοπίστηκε περίπου στα 42 τους χρόνια.

«Εκπλαγήκαμε με την σημαντική διαφορά στην πρόοδο των παιδιών, που ωφελήθηκαν από το πατρικό ενδιαφέρον. Είναι εκπληκτικό πως 30 χρόνια αργότερα, οι άνθρωποι, που είχαν βιώσει τον ενεργό ρόλο του πατέρα τους στην παιδική τους ηλικία, είχαν πιο υψηλές επιδόσεις», επεσήμανε ο επικεφαλής της έρευνας Δρ. Ντάνιελ Νετλ.

Τα στοιχεία αποδεικνύουν πως η ύπαρξη ενός δεύτερου ενήλικα κατά την παιδική ηλικία, εκτός από τον καταλυτικό ρόλο της μητέρας, έχει σημαντικά πλεονεκτήματα στην ανάπτυξη δεξιοτήτων και ικανοτήτων των παιδιών, προσόντα που διατηρούνται και στην ζωή τους ως ενήλικες .

Τα σχετικά συμπεράσματα και η μεθοδολογία της έρευνας δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Evolution and Human Behaviour.

Διαβάστε και άλλα ενδιαφέροντα άρθρα εδώ.