Η σκληροδερμία ή σκληρόδερμα  είναι ένα χρόνιο αυτοάνοσο νόσημα, που προσβάλει όχι μόνο το δέρμα, αλλά και τους μύες, τους τένοντες, τις αρθρώσεις, καθώς και πολλά εσωτερικά όργανα (πνεύμονες, καρδιά, νεφρούς κτλ). Η αιτία που το προκαλεί είναι άγνωστη αλλά οι ειδικοί πιστεύουν πως τη νόσο πυροδοτούν διάφοροι γενετικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία που μας δίνει το "Ρευμαζήν", το σκληρόδερμα εμφανίζεται κυρίως σε γυναίκες ηλικίας 40-60 ετών (4 φορές συχνότερα απ’ ό,τι στους άνδρες) ενώ πιο σπάνια διαπιστώνεται η εμφάνισή του σε παιδιά, κυρίως σε κορίτσια και τις περισσότερες φορές με τη μορφή του τοπικού σκληροδέρματος. Μόνο 10% ή και λιγότερο από τα παιδιά προσβάλλονται από συστηματική σκλήρυνση. Συνολικά, ο αριθμός των νοσούντων μόνο στην Ελλάδα εκτιμάται  περίπου στις 2500.

Συμπτώματα της νόσου

Είναι γνωστό πως τα συμπτώματα του σκληροδέρματος μπορεί να ποικίλλουν από ασθενή σε ασθενή και να μην είναι απαραιτήτως τυπικά της νόσου, κάτι που κατά συνέπεια δυσχεραίνει τη διάγνωση στα πρώτα στάδια.

Θεωρείται ένα δύσκολο νόσημα που επηρεάζει δραματικά την καθημερινότητα των ασθενών, αφού τους εμποδίζει να αντεπεξέρχονται ακόμα και σε απλές καθημερινές ασχολίες, κατά κύριο λόγο εξαιτίας των οιδημάτων που εμφανίζονται πολύ συχνά στα άκρα των χεριών και των ποδιών.

Αίτια εμφάνισης της νόσου

Είναι αλήθεια ότι η ακριβής παθογένεια της νόσου δεν έχει γίνει ακόμα γνωστή στην επιστημονική κοινότητα, παρότι έχουν «ενοχοποιηθεί» εν γένει περιβαλλοντικά και γενετικά αίτια. Γι’ αυτό τον λόγο, άλλωστε, δεν υπάρχει προσώρας μια οριστική θεραπεία για το Σκληρόδερμα, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι το νόσημα και οι συννοσηρότητες που προκαλεί δεν αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά. Σήμερα  είναι διαθέσιμες αρκετές θεραπευτικές αγωγές, μέσω των οποίων μπορούν να κατασταλούν τα συμπτώματα της νόσου, με αποτέλεσμα τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των ασθενών.΄

Όπως εξυπακούεται, στο σκληρόδερμα παίζει καθοριστικό ρόλο η έγκαιρη διάγνωση, ώστε να αποτραπούν ανεπιθύμητες συνέπειες για τον οργανισμό και να μην επιδεινωθεί η κατάσταση της υγείας και της καθημερινότητας του ασθενή.