Όπως δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, δεν κατάφερε να περάσει στην Ιατρική το 1998 που έδωσε πρώτη φορά εξετάσεις, κάτι που ελπίζει να πετύχει αυτήν τη φορά.

Η επιμονή που αμείφθηκε

Η Αλεξάνδρα εργάζεται ως βοηθός Μικροβιολόγου σε γνωστό Ιατρικό Διαγνωστικό κέντρο της πόλης. Εξομολογείται: «Έχοντας ολοκληρώσει έναν μεγάλο κύκλο στη ζωή μου, αποφάσισα να προχωρήσω στο επόμενο στάδιο. Πριν από δύο χρόνια γράφτηκα στο 2ο ΕΠΑΛ Κοζάνης κι έγινα κανονική μαθήτρια συμμετέχοντας στα πρωϊνά τμήματα του σχολείου». Όμως, για να μπορέσει να παρακολουθήσει το πρωϊνό πρόγραμμα του σχολείου, χρειάστηκε να γίνουν μεγάλες αλλαγές στο ωράριο της εργασίας. «Ευτυχώς, οι εργοδότες μου με στήριξαν σε αυτή μου την προσπάθεια. Επέλεξα την απογευματινή βάρδια κι έτσι μετά το σχολείο πήγαινα κατευθείαν για δουλειά μέχρι τις εννέα το βράδυ» λέει. 

Η Αλεξάνδρα περιγράφει στιγμιότυπα της καθημερινότητας της που κάποιες φορές δοκίμασαν τα όρια της αντοχής της: «Το ωράριο ήταν εξαντλητικό, έφευγα στις επτάμιση το πρωί και επέστρεφα στο σπίτι στις ενιάμιση το βράδυ. Κανονική μαθήτρια το πρωί και συνεπής εργαζόμενη από το μεσημέρι και μετά σ' ένα πολύ απαιτητικό περιβάλλον εργασίας».

Το διάβασμα σε καθημερινή βάση δεν ξεπερνούσε τις δύο ώρες. «Μ' εγκατέλειπαν οι αντοχές μου. Έτσι διάβαζα κανονικά το Σαββατοκύριακο» λέει. Έτσι λίγο πριν το Πάσχα, αποφάσισε να πάρει άδεια άνευ αποδοχών από την εργασία της για αφιερωθεί πιο στοχευμένα και απερίσπαστα στον στόχο της. 

Τα κατάφερε χωρίς φροντιστηριακή βοήθεια και με μόνα όπλα την ατομική προσπάθεια και τη βοήθεια των καθηγητών της, που από την πρώτη στιγμή αναγνώρισαν τις δυνατότητές της και την παρότρυναν να επενδύσει στο εφηβικό της όνειρο.  Η Αλεξάνδρα Τζάτσου είναι παιδί μονογονεϊκής οικογένειας, θυμάται τα συναισθήματα και την απογοήτευση που ένιωσε, όταν το 1998 δεν τα κατάφερε στις εξετάσεις και έβλεπε γνωστούς και φίλους να έχουν την ευκαιρία και τη δυνατότητα να πραγματοποιήσουν τα όνειρα τους φεύγοντας στο εξωτερικό. «Λίγο καιρό μετά, έπιασα δουλειά και ξεκίνησε ένας εργασιακός κύκλος, αλλά δεν έφυγε ποτέ από το μυαλό μου η ιδέα να σπουδάσω στο πανεπιστήμιο».