Η υποβοηθούμενη αυτοκτονία είχε νομιμοποιηθεί στη χώρα με απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου.

Πέθανε στο σπίτι του μετά τη χορήγηση φονικής δόσης φαρμάκου μέσω ειδικού μηχανήματος, που κοστίζει 5.000 ευρώ. Το κόστος, στο σύνολό του, έπρεπε να καλυφθεί από τον ίδιο και η Ένωση Luca Coscioni έκανε έρανο για τη συγκέντρωση του ποσού.

Μαζί τους στις τελευταίες του στιγμές ήταν η οικογένεια και φίλοι του.

«Δεν αρνούμαι πως λυπάμαι για το ότι αποχωρώ από τη ζωή, θα ήμουν ψεύτης εάν έλεγα το αντίθετο γιατί η ζωή είναι η φανταστική και έχουμε μόνο μία. Αλλά, δυστυχώς, έτσι ήταν. Έκανα το κάθε τι για να ζήσω όσο καλύτερα μπορούσα και προσπάθησα να αναρρώσω στο έπακρο από την  αναπηρία μου, αλλά τώρα είμαι στο τέλος του δρόμου, τόσο ψυχικά όσο και σωματικά. Δεν έχω καμία αυτονομία στην καθημερινή ζωή, είμαι στο έλεος των γεγονότων, εξαρτώμαι από τους άλλους για τα πάντα, είμαι σαν μια βάρκα που παρασύρεται στον ωκεανό. Έχω επίγνωση της φυσικής μου κατάστασης και των μελλοντικών μου προοπτικών, γι’ αυτό και είμαι απόλυτα γαλήνιος και ήρεμος για το τι πρόκειται να κάνω. Με την Ένωση Luca Coscioni υπερασπιστήκαμε τους εαυτούς μας επιτιθέμενοι και επιτεθήκαμε αμυνόμενοι, δημιουργήσαμε νομοθετικά και ένα κομμάτι της ιστορίας στη χώρα μας, και είμαι περήφανος και τιμημένος που ήμουν στο πλευρό σας. Τώρα είμαι επιτέλους ελεύθερος να πετάξω όπου θέλω» ήταν τα τελευταία του λόγια.