Ο ΕΚΠΥ προβλέπει επίσης συμμετοχή 10% των ασφαλισμένων για ακτινοθεραπείες στον ιδιωτικό τομέα. Η συμμετοχή αυτή δεν καταβάλλεται σε περίπτωση που αποδεδειγμένα ο χρόνος αναμονής που απαιτείται για την ίδια θεραπεία σε δημόσια δομή εγκυμονεί κίνδυνο για τη ζωή του δικαιούχου και αυτό βεβαιώνεται από γιατρό.

Συμμετοχή 10% ορίζεται και στην περίπτωση νοσηλείας σε ψυχιατρική κλινική και σε ειδικές κλινικές που νοσηλεύουν χρονίως πάσχοντες.

Αλλαγές περιέχονται και στο επίδομα τοκετού. Συγκεκριμένα, όταν το τοκετός γίνεται εκτός δημόσιου μαιευτηρίου ή μη συμβεβλημένου ιδιωτικού, πχ τοκετός κατα οίκον, προβλέπεται μικρότερο επίδομα τοκετού. Καταβάλλεται, αντί μαιευτικής περίθαλψης, εφάπαξ χρηματική αποζημίωση ύψους 600 ευρώ (από 900 Ευρώ που προέβλεπε ο προηγούμενος ΕΚΟΥ), 900 ευρώ από 1.200 για δίδυμη κύηση και 1300 ευρώ για τρίδυμη κύηση από 1.600 που ήταν μέχρι χθες σε ισχύ.

«Στο στόχαστρο και πάλι ο διαβήτης! “Ταφόπλακα” για τους ανθρώπους με σακχαρώδη διαβήτη οι προτάσεις του αναπληρωτή Υπουργού Υγείας Παύλου Πολάκη για τον ΕΚΠΥ» εξέδωσε σήμερα η Πανελλήνια Ομοσπονδία Σωματείων – Συλλόγων Ατόμων με Σακχαρώδη Διαβήτη (ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ).

Όπως αναφέρει στο δελτίο Τύπου η ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ, «σήμερα το μεσημέρι το ΔΣ του ΕΟΠΥΥ, απουσία του Προέδρου του, κ. Σωτήριου Μπερσίμη, θα προσπαθήσει να εγκρίνει την πρόταση του νέου Ενιαίου Κανονισμού Παροχών Υγείας (ΕΚΠΥ).

Εσπευσμένα δόθηκε στις 12 Ιουνίου, οδηγία από τον αρμόδιο για τον ΕΟΠΥΥ, αναπληρωτή Υπουργό Υγείας κ. Παύλο Πολάκη να συζητηθεί και να ψηφισθεί, η πρόταση που φαίνεται να έχει δομηθεί από το γραφείο του, όσο το δυνατόν συντομότερα, δηλαδή ακόμη και στο σημερινό ΔΣ.

Η πρόταση ειδικά για το σακχαρώδη διαβήτη αποτελεί την «ταφόπλακα» για τους πάσχοντες.

Αναλυτικά στο άρθρο 47 της πρότασης για τροποποίηση του ΕΚΠΥ, όπως αυτή δόθηκε στο ΔΣ του ΕΟΠΥΥ, αναφέρονται τα εξής:

Στην Παράγραφο 5, για τους πάσχοντες από σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1, τους ινσουλινοεξαρτώμενους δηλαδή, οι μηνιαίες ταινίες μέτρησης σακχάρου και οι σκαριφιστήρες μειώνονται από 200 σε 150, ενώ οι βελόνες ινσουλίνης, παρά το πάγιο αίτημά μας για αύξηση της ποσότητάς τους, παραμένουν στις 100.

Αντίστοιχα, στους ινσουλινοθεραπευόμενους, τους πάσχοντες δηλαδή από σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, που βρίσκονται σε αποκλειστική αντιμετώπιση της πάθησης με ινσουλίνη, οι χορηγούμενες βελόνες ανέρχονται σε 60 μηνιαίως, ποσότητα που είναι ανεπαρκής για τις ανάγκες τους.

Η βελόνα που βιδώνει στο στυλό ινσουλίνης, όπως και κάθε άλλη βελόνα πρέπει να χρησιμοποιείται μια και μόνο φορά. Οι παγκόσμιες επιστημονικές οδηγίες ορίζουν ότι άτομα με διαβήτη τύπου 1 για τον αποτελεσματικό αυτοέλεγχο και τη διαχείριση της χρόνιας πάθησής τους, πρέπει να μετρούν το σάκχαρό τους τουλάχιστον 6 φορές την ημέρα, προκειμένου να προλάβουν και να απομακρύνουν τον κίνδυνο των επιπλοκών του σακχαρώδη διαβήτη, ενώ αντίστοιχα οι ινσουλινοθεραπευόμενοι με διαβήτη τύπου 2 τουλάχιστον 4 φορές την ημέρα.