Κάθε χρόνο από τα δεκαπέντε εκατομμύρια βρέφη γεννημένα την 37η εβδομάδα κύησης ή και νωρίτερα, το 10% πάσχουν από κάποια ασθένεια κι ένα εκατομμύριο από αυτά καταλήγει. Παράλληλα, από όσα νεογνά επιβιώνουν, μόλις το 3% παρουσιάσουν μέτριες ή πιο σοβαρές μορφές αναπηρίας, ενώ το 4,4% παρουσιάζει ήπιες διαταραχές.

Η καθηγήτρια Lawn του London School of Hygiene and Tropical Medicine (LSHTM) λέει: «Υπάρχει η αντίληψη πως αυτό που έχουν ανάγκη τα πρόωρα νεογνά είναι η εντατική νοσηλευτική φροντίδα. Το 85% αυτών των βρεφών, όμως, είναι πρόωρο περίπου κατά έξι εβδομάδες ή και λιγότερο. Χρειάζονται βοήθεια στο φαγητό, έλεγχο της θερμοκρασίας κι είναι πιο ευάλωτα σε μολύνσεις. Ακόμη πριν την 32η εβδομάδα οι πνεύμονές τους δεν έχουν αναπτυχθεί πλήρως και χρειάζονται αναπνευστική υποστήριξη. Αν δεν υπάρχουν τα αναπνευστικά προβλήματα, το “σύστημα του καγκουρό” είναι καλύτερο γιατί προωθείται ο θηλασμός και μειώνονται οι πιθανότητες μόλυνσης».

Σε ομιλία για την Παγκόσμια Ημέρα Πρόωρου Τοκετού, ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών Μπαν Κι-Μουν, ο οποίος ηγείται το κινήματος «Every Woman Every Child» που προωθεί βελτιώσεις στην φροντίδα γυναικών και παιδιών, είπε: «Τα τρία τέταρτα ενός εκατομμυρίου βρεφών που καταλήγουν κάθε χρόνο από επιπλοκές συνδεδεμένες με τον πρόωρο τοκετό θα μπορούσαν να είχαν σωθεί με χαμηλού κόστους παρεμβάσεις, ακόμη και χωρίς την ανάγκη των υπηρεσιών μονάδων εντατικής θεραπείας». Σύμφωνα με έρευνες που δημοσιεύθηκαν στο Pediatric Research, τα αγόρια είναι κατά 14% πιο πιθανό να γεννηθούν πρόωρα. Εν συνεχεία τα πρόωρα αγόρια έχουν περισσότερες πιθανότητες να καταλήξουν ή να υποστούν κάποια αναπηρία σε σχέση με τα κορίτσια ή να εμφανίσουν μαθησιακές διαταραχές ή εγκεφαλική παράλυση .Ο Duncan Wilbur της βρετανικής φιλανθρωπικής οργάνωσης Bliss είπε: «το “σύστημα του καγκουρό” σώζει ζωές σε χώρες όπως εκείνες της Αφρικής κι είναι εξίσου σημαντικό για τα πρόωρα νεογνά σε όλον τον κόσμο. Εδώ στο Ηνωμένο Βασίλειο η ιατρική τεχνολογία που χρησιμοποιούμε είναι άκρως προηγμένη, αλλά προσφέροντας στο μωρό επαφή σώμα με σώμα μπορεί να βοηθήσει στο να εξισορροπηθεί η αναπνοή του κι η καρδιακή του λειτουργία. Μπορεί να ελαττώσει την ταλαιπωρία που υφίσταται το βρέφος κατά τη διάρκεια των ιατρικών διαδικασιών και φυσικά μπορεί να ωφελήσει το θηλασμό και το δεσμό ανάμεσα σ’ αυτό και τους γονείς του».

Η Lawn δήλωσε: «Μία μερική εξήγηση για τις περισσότερες πρόωρες γεννήσεις αγοριών είναι πως οι γυναίκες που εγκυμονούν αγόρια είναι πιο πιθανό να αντιμετωπίσουν προβλήματα στον πλακούντα, προ-εκλαμψία κι υψηλή αρτηριακή πίεση, τα οποία όλα συνδέονται με τον πρόωρο τοκετό. Τα νεογέννητα αγόρια έχουν υψηλότερη πιθανότητα να προσβληθούν από μολύνσεις, ίκτερο, επιπλοκές κατά τη γέννα και κι εκ γενετής παθήσεις. Ο κίνδυνος αυτός αυξάνεται στις περιπτώσεις πρόωρου τοκετού. Ανάμεσα σε δύο μωρά που γεννήθηκαν το ίδιο πρόωρα, το αγόρι αντιμετωπίζει μεγαλύτερο ποσοστό θνησιμότητας ή αναπηρίας σε σύγκριση με το κορίτσι. Ακόμη και μέσα στη μήτρα, τα κορίτσια αναπτύσσονται πιο γρήγορα σε σχέση με τα αγόρια, παίρνοντας έτσι προβάδισμα, γιατί οι πνεύμονες κι άλλα όργανα στα κορίτσια είναι πιο ανεπτυγμένα».