Όπως δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής Δρ Πέτερ Σνορ, καρδιολόγος στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Bispebjerg, «τα ευρήματά μας παρέχουν οριστική απάντηση στο ερώτημα εάν το τζόκινγκ ωφελεί την υγεία. Είδαμε με βεβαιότητα ότι το συστηματικό τζόκινγκ χαρίζει μακροζωία και το καλύτερο είναι πως δεν χρειάζεται να τρέχει κανείς πολύ για να αποκομίσει αυτό το όφελος». Η μελέτη που πραγματοποιήθηκε οδήγησε στο συμπέρασμα πως, άνδρες και γυναίκες που τρέχουν συστηματικά, μπορούν να ζήσουν κατά μέσον όρο 6 χρόνια περισσότερο.

Τα ευρήματα βασίζονται σε ένα ικανοποιητικό δείγμα-1.878 άντρες και γυναίκες που έκαναν τζόκινγκ- οι οποίοι συμμετέχουν στην επονομαζόμενη «Καρδιολογική Μελέτης της Κοπεγχάγης» (CCHS). Η έναρξη της μελέτης έγινε το 1976, σε ανθρώπους από 20 χρονών και πάνω, και διεξήχθη συνολικά σε ένα δείγμα  20.000 εθελοντών. Στα 35 χρόνια από τότε, όλοι οι εθελοντές συμπλήρωναν σε συγκεκριμένα διαστήματα ερωτηματολόγια για το πόσο τζόκινγκ έκαναν κάθε εβδομάδα και με τι ρυθμό έτρεχαν. Σε σύγκριση με τους μη δρομείς του κύριου πληθυσμού της CCHS, ο κίνδυνος θανάτου στη διάρκεια της 35ετίας για αυτούς που έτρεχαν, ήταν μειωμένος κατά 44%. Να σημειωθεί πως το μεγαλύτερο όφελος παρέχει το τζόκινγκ με «αργό ή μέσο ρυθμό» - αυτό δηλ. που λαχανιάζει ο άνθρωπος που ασκείται, και όχι αυτό που φέρνει εξάντληση.

Σε ποια συμπεράσματα οδήγησε η έρευνα

Ο Δρ. Σνορ και οι συνεργάτες του κατέγραψαν τη θνησιμότητα από το 1976 έως το 2011 σε μία υποομάδα της CCHS που αποτελείται από 1.116 άνδρες και 762 γυναίκες λάτρεις της συγκεκριμένης γυμναστικής. Τα στοιχεία ήταν θεαματικά μιας και απέδειξαν πως, αφού ελήφθη υπ’ όψιν η ηλικία, το τζόκινγκ αύξανε το προσδόκιμο επιβίωσης των ανδρών κατά 6,2 χρόνια και των γυναικών κατά 5,6 χρόνια.

Πιο συγκεκριμένες αναλύσεις έδειξαν πως  1 έως 2,5 ώρες τζόκινγκ με μέτριο ρυθμό την εβδομάδα, κατά την διάρκεια 2 ή 3 προπονήσεων την εβδομάδα, είναι ο ιδανικός συνδυασμός  για μακροζωία. Ο Δρ Σνορ πρόσθεσε ακόμα πως  το τζόκινγκ προστατεύει την υγεία με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους, αυξάνοντας την πρόσληψη οξυγόνου, την ευαισθησία στην ινσουλίνη και τα επίπεδα «καλής» (HDL) χοληστερόλης, μειώνοντας ταυτοχρόνως την «κακή» (LDL) χοληστερόλη αλλά και την πίεση. Επιπλέον, βοηθάει την καρδιά να λειτουργήσει σωστά, θωρακίζει το ανοσοποιητικό σύστημα, αυξάνει την οστική πυκνότητα και μειώνει την φλεγμονή και τον κίνδυνο παχυσαρκίας.

«Το όφελος του τζόκινγκ θα μπορούσαμε να το παρομοιάσουμε με αυτό του αλκοόλ», τόνισε ο Δρ Σνορ, «Η θνησιμότητα είναι χαμηλότερη σε όσους ασχολούνται με το τζόκινγκ με μέτρο, παρά σε όσους δεν κάνουν καθόλου ή σε όσους έφταναν στην υπερβολή. Το ίδιο συμβαίνει και με το αλκοόλ. Οι δρομείς λοιπόν θα πρέπει να λαχανιάζουν λίγο και σε καμία περίπτωση να φτάνουν στο σημείο να μην μπορούν να αναπνεύσουν!». Όλα αυτά τα πορίσματα παρουσιάστηκαν στο συνέδριο EuroPRevent 2012 το οποίο πραγματοποιήθηκε στις αρχές Μαΐου, στο Δουβλίνο.

Ο Δρ Σνορ δημοσίευσε το 2011 μια άλλη μελέτη, που αποδείκνυε πως η ποδηλασία μπορεί να χαρίσει μακροζωία, αυξάνοντας κατά 5 χρόνια το προσδόκιμο επιβίωσης. Η διαφορά εντοπίζεται στο γεγονός πως τα θετικά αποτελέσματα παρατηρήθηκαν σε όσους έκαναν ποδήλατο με πολύ γρήγορο ρυθμό.