Θεωρίες οι οποίες υποστηρίζονται και από πλήθος ερευνών που καταλήγουν στο ότι και τα τρία αυτά στοιχεία έχουν μειωμένα οφέλη για την υγεία και τον οργανισμό.

Ζάχαρη

Η ζάχαρη ή σουκρόζη είναι κρυσταλλικός δισακχαρίτης με γλυκιά γεύση και χρησιμοποιείται ως γλυκαντική ουσία στη μαγειρική και τη ζαχαροπλαστική. Αν και αρκετά δημοφιλής, η ζάχαρη έχει ενοχοποιηθεί για την πρόκληση πληθώρας προβλημάτων που παρουσιάζονται στον οργανισμό, όπως ο σακχαρώδης διαβήτης και η παχυσαρκία. Αν και τα τελευταία χρόνια έχει «απενοχοποιηθεί» για τις περισσότερες των κατηγοριών αυτών, είναι γεγονός πως τα οφέλη από την κατανάλωση ζάχαρης είναι ελάχιστα. Αυτό γιατί:

- Προσφέρει ¨κενές¨ θερμίδες στον οργανισμό. Η θρεπτική αξία της άσπρης επεξεργασμένης ζάχαρης είναι πάρα πολύ χαμηλή, αφού εκτός από υδατάνθρακες και ενέργεια δεν έχει να προσφέρει άλλα θρεπτικά συστατικά

- Βοηθά στην εμφάνιση τερηδόνας στα δόντια. Η ζάχαρη, με την είσοδό της στη στοματική κοιλότητα, αντιδρά με τα βακτήρια ου στόματος και παράγουν οργανικά οξέα, κάνοντας, έτσι, το pH του στόματος όξινο. Το όξινο αυτό περιβάλλον προκαλεί το σχηματισμό τερηδόνας και είναι ιδιαίτερα επιβλαβές για τα δόντια.

- Προκαλεί απότομη αυξομείωση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα λόγω του υψηλού γλυκαιμικού της δείκτη (GI).
Στο εμπόριο υπάρχει πλέον αρκετά μεγάλη ποικιλία γλυκαντικών ουσιών που μπορούν να χρησιμοποιηθούν αντί της ζάχαρης, όπως μέλι, μελάσα, φρουκτόζη, σακχαρίνη, ασπαρτάμη και άλλα υποκατάστατα ζάχαρης με νεότερο τη στέβια.

Αλάτι

Το αλάτι, ή αλλιώς χλωριούχο νάτριο, αποτελεί βασικό συστατικό της διατροφής μας. Αν και το αλάτι και, συγκεκριμένα, το νάτριο θεωρείται απαραίτητο στον οργανισμό μας αφού εμπλέκεται σε αρκετές λειτουργίες, όπως την ισορροπία υγρών και ηλεκτρολυτών του σώματος και τη διαβίβαση νευρικών σημάτων, η υπερ-κατανάλωσή του έχει συνδεθεί, σε πολλές περιπτώσεις, με την αυξημένη αρτηριακή πίεση και καρκίνο του στομάχου. Μπορεί, επίσης, να συμβάλει στην όξυνση της οστεοπόρωσης και την εμφάνιση κατακράτησης υγρών.

Η συνιστώμενη ημερήσια κατανάλωση αλατιού είναι τα 6γρ (σχεδόν 1 κουταλάκι του γλυκού). Σύμφωνα με πρόσφατα δεδομένα η μέση κατανάλωση αλατιού στην Ελλάδα είναι 9γρ την ημέρα ανά άτομο, δηλαδή περίπου 40% περισσότερο από το συνιστώμενο. Η πρόσληψη αλατιού δεν οφείλεται μόνο στην ποσότητα που προσθέτουμε στο φαγητό, αλλά και στο «κρυμμένο» αλάτι που υπάρχει στα τρόφιμα και, δη, τα επεξεργασμένα. Προκειμένου να επιτευχθεί η πρόσληψη των 6γρ ή και λιγότερο την ημέρα καλό θα ήταν να περιοριστεί αισθητά η προσθήκη αλατιού στο φαγητό. Η κατανάλωση νατρίου από τα επεξεργασμένα τρόφιμα είναι αρκετά μεγάλη και, έτσι, δε χρειάζεται η προσθήκη επιπλέον αλατιού. Μία καλή λύση για αυτό είναι η χρήση μπαχαρικών και μυρωδικών αντί του αλατιού προκειμένου να διατηρηθούν τα επίπεδα νατρίου χαμηλά χωρίς να επηρεαστεί ιδιαίτερα το γευστικό αποτέλεσμα.

Σήμερα υπάρχουν στο εμπόριο προϊόντα αλατιού τα οποία είτε περιέχουν μειωμένο νάτριο ή αποτελούν υποκατάστατα αλατιού και εξυπηρετούν όσους είναι λάτρεις του αλατιού αλλά, παράλληλα, επιθυμούν να περιορίσουν τη χρήση του.

Λευκό Αλεύρι

Το αλεύρι προέρχεται από την άλεση κόκκων δημητριακών, με δημοφιλέστερο το σιτάρι. Υπάρχουν αρκετά είδη αλευριού αλλά το λευκό είναι το περισσότερο διαδεδομένο.Η θρεπτική αξία του λευκού αλευριού είναι σχετικά μικρή λόγω της επεξεργασίας που έχει υποστεί. Η περιεκτικότητά του σε βιταμίνες του συμπλέγματος Β είναι αρκετά χαμηλή , σε σχέση με το αλεύρι ολικής άλεσης, ενώ το ίδιο ισχύει και για την περιεκτικότητά του σε φυτικές ίνες. Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε στο British Journal of Nutrition το 1999, το αλεύρι ολικής άλεσης βοηθά στην καλύτερη απορρόφηση και βιοδιαθεσιμότητα των μικροθρεπτικών συστατικών σε σχέση με το λευκό (Levrat-Verny et al., 1999). Επίσης, το λευκό αλεύρι έχει υψηλό γλυκαιμικό δείκτη (GI)*, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα την απότομη αυξομείωση επιπέδων γλυκόζης στο αίμα, κάτι που δεν ωφελεί στην υγεία και κυρίως στην υγεία του καρδιαγγειακού συστήματος. 

Αν και θερμιδικά η διαφορά είναι πολύ μικρή, το λευκό αλεύρι μπορεί να επιβαρύνει τον οργανισμό σε κάποιες περιπτώσεις, σε αντίθεση με το ολικής άλεσης του οποίου η κατανάλωση μπορεί, σε πολλές περιπτώσεις, να είναι ευεργετική.
*γλυκαιμικός δείκτης: μέτρηση τού πόσο υψηλά μια μερίδα μιας τροφής θα αυξήσει τα επίπεδα σακχάρου τού αίματος.

Eυχαριστούμε την κα.Ελίνα Ασημακοπούλου,Διαιτολόγος – Διατροφολόγος, BSc. Για περισσότερες πληροφορίες, http://www.elina-diatrofi.gr/