Η μελέτη δείχνει ότι το ευεργετικό αποτέλεσμα της δεύτερης ή τρίτης ξένης γλώσσας υπάρχει ακόμη κι αν κανείς τις έμαθε μεγάλος. Το «κλειδί» είναι κατά πόσο, όλα αυτά τα χρόνια, χρησιμοποιούσε για να μιλήσει ή να διαβάσει και μια άλλη γλώσσα πέρα από την μητρική του.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον δρα Τόμας Μπακ του Κέντρου Γνωστικής Επιδημιολογίας του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Annals of Neurology» της Αμερικανικής Ακαδημίας Νευρολογίας, μελέτησαν τις περιπτώσεις 835 ατόμων, που είχαν κάνει το πρώτο τεστ νοσημοσύνης σε ηλικία 11 ετών το 1947 και το επανέλαβαν μετά τα 70 χρόνια τους, μεταξύ 2008 και 2010. Οι 262 γνώριζαν έστω άλλη μία γλώσσα πέρα από την μητρική τους (τα αγγλικά) και από αυτούς οι 195 είχαν μάθει τη δεύτερη γλώσσα πριν τα 18 τους, ενώ οι υπόλοιποι μετά την ενηλικίωσή τους.

Η έρευνα έδειξε ότι οι δίγλωσσοι και οι πολύγλωσσοι είχαν σημαντικά καλύτερες επιδόσεις στα νοητικά τεστ που έκαναν στα γεράματά τους, ιδίως όσον αφορά το επίπεδο της γενικής νοημοσύνης τους και την ικανότητα ανάγνωσης. Αυτές οι ανώτερες επιδόσεις υπήρχαν ανεξάρτητα από το πότε έμαθε κανείς τη δεύτερη ή τρίτη γλώσσα (πριν ή μετά τα 18 χρόνια του).

Όπως δείχνει και η νέα μελέτη – επιβεβαιώνοντας προηγούμενες έρευνες- η διγλωσσία ή πολυγλωσσία επιβραδύνει την άνοια της τρίτης ηλικίας και διατηρεί πιο νεανικό τον εγκέφαλο, επειδή τον «γυμνάζει» καλύτερα.

Ο αριθμός των ασθενών με άνοια αυξάνεται αλματωδώς. Υπολογίζεται πως στην Ελλάδα υπάρχουν 150.000 έως 160.000 ασθενείς, ενώ στην Ευρώπη οι πάσχοντες από νόσο Αλτσχάιμερ και άλλες μορφές άνοιας υπολογίζονται σε 6 έως 7,3 εκατομμύρια, με τον αριθμό τους να εκτιμάται ότι θα διπλασιαστεί τα επόμενα 20 έτη.

Παγκοσμίως οι ανοϊκοί ασθενείς ανέρχονται σε 26 έως 28 εκατομμύρια και αναμένεται να ξεπεράσουν τα 100 εκατομμύρια μέχρι το 2050.

Αξίζει να σημειωθεί πως υπάρχει σαφής κληρονομική προδιάθεση η οποία αναγνωρίζεται σε ποσοστό περίπου 5% των ατόμων που πάσχουν. Στις περιπτώσεις αυτές η ηλικία έναρξης της νόσου είναι σχετικά μικρή, μεταξύ 40 και 60 ετών.Μέχρι σήμερα έχουν αναγνωριστεί τρία γονίδια υπεύθυνα για προγεροντικές μορφές της νόσου.