Πώς πραγματοποιήθηκε η έρευνα;
19 άτομα με διαβήτη τύπου 1 συμμετείχαν σε δύο τυχαιοποιημένες δοκιμές για τη μέτρηση των γλυκαιμικών και καρδιαγγειακών αποκρίσεων μετά από διαλειμματική άσκηση και συνεχή άσκηση.
Όλοι οι συμμετέχοντες έκαναν 30 λεπτά μέτριας αεροβικής άσκησης σε διάδρομο.
Η διαλειμματική αερόβια άσκηση περιελάμβανε εναλλασσόμενα διαστήματα 1 λεπτού στο 40% και 60% της εκτιμώμενης μέγιστης κατανάλωσης οξυγόνου. Η συνεχής άσκηση πραγματοποιήθηκε στο 50% της μέγιστης κατανάλωσης οξυγόνου.
Ο καρδιακός ρυθμός, η αρτηριακή πίεση και τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα μετρήθηκαν πριν, αμέσως μετά και 20 λεπτά μετά την άσκηση.
Τι φανέρωσαν τα αποτελέσματά της;
Η έρευνα εντόπισε διαφορές στα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα μεταξύ ανδρών και γυναικών συμμετεχόντων, με μεγαλύτερες μειώσεις στους άνδρες.
Οι άνδρες εμφάνισαν υψηλότερο ποσοστό μείωσης της γλυκόζης στο αίμα αμέσως μετά και 20 λεπτά μετά τη συνεχή αερόβια άσκηση, καθώς και αμέσως μετά τη διαλειμματική άσκηση.
Αντίθετα, οι γυναίκες εμφάνισαν μειωμένες τιμές γλυκόζης στο αίμα μόνο μετά από συνεχή άσκηση.
Η μελέτη έδειξε ότι για τους άνδρες ασθενείς, η διαλειμματική άσκηση είναι προτιμότερη όταν ξεκινάνε με χαμηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα. Αντίθετα, η συνεχής άσκηση, όπως το τρέξιμο, είναι πιο κατάλληλη για όσους έχουν υψηλότερα αρχικά επίπεδα σακχάρου στο αίμα.
Από την άλλη, για τις γυναίκες ασθενείς, τόσο η διαλειμματική όσο και η συνεχής αερόβια άσκηση φαίνεται να είναι εξίσου αποτελεσματικές.