Μυκητιάσεις και θεραπεία

Από τις πιο συχνές αιτίες που συχνά ταλαιπωρούν το δέρμα των πελμάτων είναι οι μύκητες, σαπροφυτικοί οργανισμοί που ευδοκιμούν σε συνθήκες αυξημένης υγρασίας και θερμοκρασίας, ιδανικά δηλαδή σε πόδια που ιδρώνουν και δεν αερίζονται επαρκώς, γι αυτό και η πάθηση αυτή ονομάζεται και πόδι αθλητή. Μπορεί να προσβληθούν τα μεσοδακτύλια διαστήματα , ειδικά όταν το διάστημα μεταξύ των δακτύλων είναι πολύ στενό, αλλά και όλο ή μέρος του πέλματος . Στα προσβεβλημένα από μύκητες μεσοδακτύλια το δέρμα είναι λευκωπό, μπορεί να έχει ρωγμές και γραμμώσεις. Τις περισσότερες φορές υπάρχει και κνησμός ή δυσοσμία, κυρίως σε μεγάλης έκτασης προσβολή. Ένα άλλο είδος μυκήτων εμφανίζεται κλινικά σαν ξεφλούδισμα του δέρματος τμήματος ή όλου του πέλματος με κοκκινίλα και έντονη φαγούρα ενώ δεν είναι σπάνια και η επιμόλυνση και από κοινά μικρόβια. Σε προχωρημένες μυκητιάσεις μπορεί να υπάρχει έντονη υπερκεράτωση καθώς και φυσαλιδοποίηση. Μπορεί να υπάρχει πόνος ακόμα και δυσκολία στη βάδιση σε εκτεταμένες περιπτώσεις. Η ταυτοποίηση του υπεύθυνου μύκητα γίνεται με καλλιέργεια από λέπια δέρματος της περιοχής και είναι απαραίτητη σε κάποιες περιπτώσεις που πρέπει να διαγνωστεί  ξεχωριστά από άλλες παθήσεις των πελμάτων (π.χ έκζεμα, ψωρίαση κ.α).

Η θεραπεία γίνεται σε αρχόμενες καταστάσεις με τοπικά αντιμυκητιασικά σκευάσματα, ποδόλουτρα με αντισηπτικές ουσίες και συμβουλές για αντιμετώπιση των υποτροπών. Σε εκτεταμένες μυκητιάσεις μπορεί να χορηγηθούν και αντιμυκητιασικά χάπια σε συνδυασμό με τα τοπικά μέτρα. Πρέπει να τονιστεί ότι τα πέλματα πρέπει να στεγνώνουν καλά μετά το μπάνιο, να αλλάζονται συχνά οι κάλτσες , ειδικά μετά την άθληση και να χρησιμοποιούνται ειδικές προστατευτικές πούδρες από αυτούς των οποίων τα πόδια ιδρώνουν συχνά. Τα παπούτσια καλό είναι να μην είναι από συνθετικά υλικά και να αερίζονται επαρκώς.

Άλλες περιπτώσεις που χρήζουν άμεσης αντιμετώπισης

Ένα άλλο πρόβλημα με χρονιότητα στην πορεία του είναι το έκζεμα των πελμάτων που μπορεί να συνοδεύεται και από έκζεμα παλαμών. Ονομάζεται και δυσιδρωσικό έκζεμα διότι συνήθως οι πάσχοντες εμφανίζουν και υπεριδρωσία. Είναι ενδογενούς αιτιολογίας, υπάρχει ατοπική προδιάθεση και δεν έχει μόνιμη λύση, παρά αντιμετωπίζονται οι εξάρσεις, οι οποίες πυροδοτούνται από περιόδους στρες και μπορεί να διαρκέσουν για μακρά χρονικά διαστήματα. Στην οξεία φάση εμφανίζονται φυσαλίδες (φουσκαλίτσες με νερό) με ταυτόχρονη παρουσία έντονου κνησμού και καύσους στα δύο πέλματα. Μετά από 2-3 εβδομάδες οι φυσαλίδες ξηραίνονται, γίνονται κρούστες και αρχίζει η απολέπιση (ξεφλούδισμα). Μπορεί να υπάρχουν επώδυνες ρωγμές καθώς και υπερκεράτωση. Η κατάσταση είναι πολύ ενοχλητική για τους πάσχοντες, όχι μόνο από αισθητικής άποψης, αλλά και λόγω των ενοχλημάτων (πόνος, καύσος, κνησμός) στα πέλματα.

Θεραπευτικά η αντιμετώπιση γίνεται με ισχυρά τοπικά κορτικοστεροειδή, αντιισταμινικά για αντιμετώπιση του κνησμού ή και σε έντονες εξάρσεις, κορτιζόνη σε συστηματική χορήγηση (χάπια ή ενέσιμη). Σε επίμονες περιπτώσεις τοπικά φωτόλουτρα με ψωραλένια (PUVA) ίσως προσφέρουν μία θεραπευτική επιλογή.

Διαβάστε ακόμα στο health4you

6 sos ερωτήσεις για το μελάνωμα

Κονδυλώματα (HPV), ένας συνηθισμένος αλλά επικίνδυνος ιός

Ποια η αντιμετώπιση της ξηροδερμίας;

Πανάδες, όταν ο ήλιος αφήνει σημάδια

15 πράγματα που δεν ξέρετε για την ψωρίαση