Η συχνότητα της ακράτειας ούρων αυξάνεται με την ηλικία, έτσι ώστε μία στις τέσσερις γυναίκες άνω των 50 ετών να εμφανίζει ακράτεια ούρων, ενώ για άνω των 60 ετών το ποσοστό είναι 50%.Η γυναικεία ακράτεια ούρων ακόμη και σήμερα παραμένει θέμα ταμπού. Πολλές, άλλωστε, γυναίκες, ειδικά μεγαλύτερης ηλικίας, θεωρούν την ακράτεια ούρων ως φυσικό επακόλουθο του γήρατος, κάτι που τις αποτρέπει ακόμα και να το συζητήσουν με το περιβάλλον τους, πόσο μάλλον να αναζητήσουν ιατρική βοήθεια!

Η γυναικεία ακράτεια ούρων θεωρείται, πλέον, ένα πολυσύνθετο πρόβλημα με μεγάλες ιατρο-κοινωνικο-οικονομικές προεκτάσεις, ενώ τα αποτελέσματα προσφάτων μελετών δείχνουν ότι η ακράτεια ούρων επηρεάζει αρνητικά την ποιότητα ζωής των γυναικών και, μάλιστα, πολύ περισσότερο από όσο άλλες χρόνιες παθήσεις, όπως η υπέρταση ή ο σακχαρώδης διαβήτης.

Ακράτεια ούρων, λοιπόν, είναι η κατάσταση εκείνη στην οποία, αντίθετα με τη βούληση του ατόμου, υπάρχει απώλεια ούρων από την ουρήθρα, είτε συνεχόμενα είτε με διακοπές.

Τα είδη της ακράτειας ούρων είναι τα ακόλουθα:

• Ακράτεια ούρων από προσπάθεια (stress incontinence), όταν η ακράτεια εκδηλώνεται με την αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης, δηλαδή στον βήχα, στο φτέρνισμα, στο γέλιο, στην άρση βάρους, στη σεξουαλική επαφή, στην άσκηση, στο τρέξιμο.

•Επιτακτική ακράτεια (urge incontinence), όταν η ακράτεια εκδηλώνεται με ξαφνική και έντονη τάση για ούρηση. Η γυναίκα παραπονείται χαρακτηριστικά ότι θέλει τόσο έντονα να ουρήσει, ώστε δεν «προλαβαίνει» να φθάσει στην τουαλέτα και της «φεύγουν».

• Μεικτή ακράτεια (mixed incontinence), όταν συνυπάρχουν και τα δυο προηγούμενα είδη ακράτειας.

• Ακράτεια από υπερχείλιση (overflow incontinence), όταν η ουροδόχος κύστη υπερπληρώνεται από ούρα, τα οποία «ξεχειλίζουν» (σε οξεία ή χρόνια επίσχεση ούρων).

• Λειτουργική ακράτεια ούρων (functional incontinence), όταν διάφορες παθολογικές καταστάσεις, άσχετες με το ουροποιητικό σύστημα, εμποδίζουν την ασθενή να φθάσει στην τουαλέτα.

Η συχνότερη μορφή γυναικείας ακράτειας ούρων είναι η ακράτεια από προσπάθεια, περίπου στο 40-60%, ακολουθούμενη από την επιτακτική ακράτεια (20-40%). Σε πολλές γυναίκες, ωστόσο, συνυπάρχουν, σε κάποιο βαθμό και οι δυο μορφές.

Είναι σαφές ότι η γυναικεία ακράτεια ούρων δεν είναι νόσος αλλά σύμπτωμα και γι’ αυτό στην αιτιολογία της εμπλέκονται διάφορα παθολογικά νοσήματα και καταστάσεις, παροδικές ή μόνιμες, όπως:
• Ουρολοιμώξεις
• Δυσκοιλιότητα
• Εγκυμοσύνη
• Τοκετοί, ιδιαίτερα αν είναι δύσκολοι
• Εμμηνόπαυση
• Αύξηση της ηλικίας
• Υστερεκτομή ή άλλες επεμβάσεις στην κοιλιά ή στον κόλπο
• Παχυσαρκία
• Άσθμα
• Νευρολογικές παθήσεις

Για τη διάγνωση της ακράτειας ούρων αρκεί, συνήθως, η λήψη ενός καλού ιστορικού και μιας επιμελούς κλινικής εξέτασης. Σε κάποιες περιπτώσεις, ωστόσο, θα απαιτηθεί και η διενέργεια εξειδικευμένων εξετάσεων, όπως ο ουροδυναμικός έλεγχος.

Υπάρχει θεραπεία;

Η γυναικεία ακράτεια των ούρων αντιμετωπίζεται σήμερα καλύτερα από ποτέ. Απαραίτητη, βέβαια, προϋπόθεση αποτελεί η αποδοχή εκ μέρους της γυναίκας του προβλήματός της.

Ανάλογα με το είδος και τη βαρύτητα της ακράτειας, υπάρχουν οι ακόλουθες θεραπείες:

1.Θεραπείες συμπεριφοράς
2. Φυσικοθεραπείες
3. Φαρμακευτική αγωγή - Προτείνεται μόνο για την επιτακτική ακράτεια. Για την ακράτεια από προσπάθεια υπάρχουν κάποια φάρμακα, που, ωστόσο, προτείνονται μόνο ως προσωρινή ανακούφιση μέχρι την οριστική χειρουργική αντιμετώπιση.
4. Βιοανάδραση
5. Ενδοκυστικές ενέσεις αλλαντικής τοξίνης (Bottox)
6. Χειρουργικές επεμβάσεις – Δεν προτείνονται στην επιτακτική ακράτεια, εκτός από σπάνιες περιπτώσεις. Η ακράτεια από προσπάθεια, αντίθετα,  αντιμετωπίζεται επιτυχώς με ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές, όπως είναι οι ταινίες ελεύθερης τάσης, οι οποίες τοποθετούνται διακολπικά κάτω από τη μεσότητα της ουρήθρας, προσφέροντάς της στήριγμα. Έχουν, πρακτικά, αντικαταστήσει παλιότερες πολύπλοκες και μεγάλης νοσηρότητας επεμβάσεις για την ακράτεια, ενώ τα ποσοστά επιτυχίας είναι παρόμοια (άνω του 90%).

Eυχαριστούμε για τις πληροφορίες τον κ.Ι.Γαλανάκη, Ουρολόγο.Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε την ιστοσελίδα www.polyiatreiomedica.gr