H κλινική εικόνα της διαταραχής πανικού  αποτελεί ένα ψυχικό και σωματικό βίωμα, το οποίο συνίσταται σε μια αιφνίδια κρίση έντονου άγχους, δυσφορίας, φόβου, ενίοτε και ψυχικού τρόμου, η οποία κορυφώνεται σε μέγιστο χρονικό διάστημα 10 λεπτών.

Εκδηλώνεται με ψυχολογικά (αίσθημα αποπροσωποποίησης, αίσθημα απώλειας ελέγχου του νου, φόβος επικείμενου θανάτου) και σωματικά συμπτώματα (αίσθημα παλμών, ταχυκαρδία, εφίδρωση, δυσχέρεια στην αναπνοή, αιμωδίες, αίσθημα αστάθειας). Η προσβολή πανικού δε συνιστά από μόνη της ψυχική διαταραχή και δε συνεπάγεται αυτονόητα τη διάγνωση «Διαταραχή Πανικού», καθώς παρατηρείται και σε άλλες ψυχικές διαταραχές.

Η Διαταραχή Πανικού είναι μια αγχώδης διαταραχή, βασικό χαρακτηριστικό της οποίας είναι οι αιφνίδιες και επαναλαμβανόμενες προσβολές πανικού.

Μία τουλάχιστον από αυτές (και για διάστημα ενός μήνα ή περισσότερο) προκαλεί στον ασθενή επίμονη ανησυχία και αίσθηση ότι θα επακολουθήσουν κι άλλες προσβολές (άγχος αναμονής), φόβο για τις ενδεχόμενες επιπτώσεις της κρίσης πανικού (ότι θα πάθει «έμφραγμα», «συγκοπή», ότι θα «τρελαθεί»), καθώς και αλλαγές στη συμπεριφορά εξαιτίας των κρίσεων πανικού (π.χ. συμπεριφορά αποφυγής, που συνίσταται σε αποφυγή σκέψεων, καταστάσεων, τόπων, συναισθημάτων κ.τ.λ. που θυμίζουν ή συνδέονται με τις προηγούμενες κρίσεις).

Αιτιοπαθογένεια

Η Διαταραχή Πανικού είναι μία πολύπλοκη ψυχιατρική πάθηση, στην εγκατάσταση και τη διαιώνιση της οποίας εμπλέκονται τόσο ψυχοκοινωνικές (π.χ. συμπεριφορικοί μηχανισμοί, ψυχοδυναμικοί μηχανισμοί άμυνας κ.τ.λ.) και γνωσιακές παράμετροι όσο και βιολογικές (όπως νευροανατομικά υποστρώματα στο λεγόμενο «κύκλωμα του φόβου», υπερευαισθησία στη χορήγηση διοξειδίου του άνθρακα κ.τ.λ.), χωρίς όμως να έχει καταστεί σαφής η αιτιοπαθογένειά της.

Επιδημιολογία – Πορεία – Πρόγνωση

Είναι μία από τις πλέον συχνές αγχώδεις διαταραχές, ο δια βίου επιπολασμός της οποίας αυξάνεται διαρκώς. Οι γυναίκες πάσχουν πιο συχνά από τους άνδρες, με την αναλογία γυναικών/ανδρών να κυμαίνεται από 2/1 έως 3/1.
Η έναρξη τοποθετείται συνήθως στα τελευταία χρόνια της εφηβείας και στην αρχή της ενήλικης ζωής, χωρίς όμως να αποκλείεται και πιο όψιμη έναρξη κατά τη διάρκεια της ζωής ενός ενήλικα.

Συνοδές διαταραχές αποτελούν η αγοραφοβία, η κατάθλιψη, η κατάχρηση αλκοόλ και τοξικών ουσιών και η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή. Σε μακροχρόνια κλινική παρακολούθηση και με την κατάλληλη θεραπευτική αντιμετώπιση, υψηλό ποσοστό (έως και 30-40%) των ασθενών που πάσχουν από Διαταραχή Πανικού παραμένουν ελεύθεροι συμπτωματολογίας, ενώ ποσοστό έως και 50% παρουσιάζουν ήπια συμπτώματα.

Θεραπεία

Η Διαταραχή Πανικού αποτελεί μία πάθηση η οποία παρεμβαίνει σε πολλούς τομείς της καθημερινότητας και της ζωής του πάσχοντα. Το εξαιρετικά έντονο βίωμα μιας κρίσης πανικού και τα αισθήματα φόβου και άγχους που την ακολουθούν ακόμη και για μεγάλο διάστημα,  επιδρούν αρνητικά στη λειτουργικότητα του ασθενή. Η θεραπευτική αντιμετώπιση της διαταραχής αυτής συνήθως συνίσταται σε συνδυασμό ψυχοθεραπείας και φαρμακευτικής θεραπείας.

Η γνωσιακή-συμπεριφορική ψυχοθεραπεία (π.χ. θεραπεία έκθεσης και ενδοδεκτικής έκθεσης, εκπαίδευση στην αναπνοή και στη χαλάρωση, ανάπτυξη γνωσιακών μηχανισμών) και οι εκλεκτικοί αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης (όπως η εσιταλοπράμη, η παροξετίνη κ.τ.λ.) ως φαρμακευτική αγωγή, αποτελούν τις πιο αποτελεσματικές θεραπευτικές επιλογές και εκείνες με τη μεγαλύτερη ερευνητική κατοχύρωση.

Οι περισσότερες ανεπιθύμητες ενέργειες των παραπάνω φαρμάκων είναι κατά κανόνα παροδικές (με συνηθέστερες: ναυτία, έμετος, γαστρική δυσφορία, εφίδρωση, κεφαλαλγία, υπονατριαιμία, σεξουαλική δυσλειτουργία, απώλεια βάρους) και υποχωρούν μετά από διάστημα 2-4 εβδομάδων, οπότε και εμφανίζεται η έναρξη της θεραπευτικής τους δράσης.

Ευχαριστούμε για τις πληροφoρίες  επισκεφθείτε την ιστοσελίδα www.polyiatreiomedica.gr ή τηλεφωνήστε στο 2108004740