Οι κατευθυντήριες γραμμές, μαζί με updated evidence reviews, δημοσιεύθηκαν στο διαδίκτυο στις 13 Φεβρουαρίου στο Annals of Internal Medicine.

Συνολικά, οι νέες κατευθυντήριες γραμμές δίνουν έμφαση στην συντηρητική θεραπεία. Η θεραπεία πρώτης γραμμής θα πρέπει να εντάσει μη φαρμακευτικές θεραπείες. Τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη (ΜΣΑΦ) ή τα μυοχαλαρωτικά πρέπει να λαμβάνονται υπόψη όταν οι μη φαρμακευτικές θεραπείες αποτύχουν. Οι κατευθυντήριες γραμμές αποθαρρύνουν έντονα τη χρήση οπιοειδών.

"Για τη θεραπεία της χρόνιας οσφυαλγίας, οι κλινικοί γιατροί πρέπει να επιλέγουν τις θεραπείες με τις λιγότερες δυνητικά παρενέργειες και το χαμηλότερο κόστος, επειδή δεν υπάρχουν σαφή συγκριτικά πλεονεκτήματα για τις περισσότερες θεραπείες συγκρινόμενες μεταξύ τους. Οι κλινικοί γιατροί θα πρέπει να αποφεύγουν τη συνταγογράφηση δαπανηρών θεραπειών και εκείνων με αυξημένες πιθανότητες πρόκλησης βλαβών, όπως ως μακροπρόθεσμη χορήγηση οπιοειδών (η οποία μπορεί να συνδέεται με εθισμό και τυχαία υπερδοσολογία). Επίσης πρέπει να αποφεύγονται και φαρμακολογικές θεραπείες που δεν φαίνεται να είναι αποτελεσματικές όπως η χορήγηση τρικυκλικών αντικαταθλιπτικών και εκλεκτικών αναστολέων επαναπρόσληψης σεροτονίνης" γράφουν ο Amir Qaseem, MD, PhD , MHA, πρόεδρος της επιτροπής κατευθυντήριων γραμμών του American College of Physicians και οι συνεργάτες του.
Η χαμηλή οσφυαλγία είναι μια από τις πιο συχνές αιτίες για επισκέψεις στο γιατρό στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτό συνδέεται με την αύξηση του κόστους της υγειονομικής περίθαλψης, με χαμένους μισθούς και μειωμένη παραγωγικότητα στην εργασία.

Η οξεία οσφυαλγία γενικά διαρκεί λιγότερο από 4 εβδομάδες και συνήθως υποχωρεί από μόνη της. Η υποξεία οσφυαλγία διαρκεί 4 έως 12 εβδομάδες, ενώ η χρόνια οσφυαλγία διαρκεί πάνω από 12 εβδομάδες. Έως 30% των ασθενών αναφέρουν επίμονη οσφυαλγία έως 1 έτος μετά από ένα οξύ επεισόδιο. Ένας στους πέντε αναφέρει ουσιαστικούς περιορισμούς στις καθημερινές δραστηριότητες.

Για να αναπτυχθούν οι κατευθυντήριες γραμμές, το American College of Physicians αναθεώρησε τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες μελέτες και συστηματικές ανασκοπήσεις των μελετών αξιολόγησης μη επεμβατικών, μη φαρμακευτικών, και φαρμακευτικών θεραπειών για την χαμηλή οσφυαλγία σε ενήλικες. Για να συμπεριληφθούν, οι μελέτες έπρεπε να έχουν δημοσιευθεί στα αγγλικά μεταξύ Ιανουαρίου 2008 και Νοεμβρίου του 2016. Οι συγγραφείς ταυτοποίησαν προηγούμενες μελέτες χρησιμοποιώντας τις 2007 ACP / American Pain Society συστηματικές ανασκοπήσεις. Οι κατευθυντήριες γραμμές και οι ανασκοπήσεις υποβλήθηκαν επίσης σε αξιολόγηση από συναδέλφους και σε μια δημόσια περίοδο σχολιασμού.

Ενώ καμμία θεραπεία δεν ήταν σαφώς καλύτερη από κάποια άλλη, νέα στοιχεία υποστηρίζουν την mindfulness-based μείωση του στρες και το tai chi στη χρόνια οσφυαλγία και τον βελονισμό σε οξεία οσφυαλγία.

Επίσης, νέα έρευνα δείχνει έλλειψη οφέλους για παρακεταμόλη (ακεταμινοφαίνη) σε οξεία οσφυαλγία και υποστηρίζει τη χρήση της ντουλοξετίνης σε χρόνια οσφυαλγία. Αντίθετα, τα τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά φαίνεται να είναι καλύτερα από το εικονικό φάρμακο.

Το Αμερικανικό Κολλέγιο Ιατρών έκανε τις ακόλουθες ισχυρές συστάσεις:

Οι περισσότεροι ασθενείς με οξεία ή υποξεία οσφυαλγία βελτιώνονται με την πάροδο του χρόνου, ανεξάρτητα από τη θεραπεία και μπορούν να αποφύγουν δυνητικά επιβλαβείς και δαπανηρές θεραπείες και εξετάσεις. Η θεραπεία πρώτης γραμμής θα πρέπει να περιλαμβάνει μη φαρμακολογικές θεραπείες, όπως βελονισμό, επιφανειακή θερμότητα, μάλαξη ή χειρισμούς της σπονδυλικής στήλης.

Όταν οι μη φαρμακολογικές θεραπείες αποτύχουν, ίσως πρέπει να αναθεωρούμε για την χρήση ΜΣΑΦ ή μυοχαλαρωτικών. Στην χρόνια οσφυαλγία, εξετάζονται αρχικά μη φαρμακολογικές θεραπείες, όπως βελονισμός, άσκηση, διεπιστημονική αποκατάσταση, mindfulness-based μείωση του στρες, τάι τσι, γιόγκα, ασκήσεις κινητικού ελέγχου, ηλεκτρομυογραφική βιοανάδραση (Biofeedback), Laser χαμηλής ισχύος, γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία και χειρισμοί της σπονδυλικής στήλης.

Για χρόνια οσφυαλγία που δεν ανταποκρίνεται σε μη φαρμακολογικές θεραπείες, τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα θα πρέπει να προτείνονται ως θεραπεία πρώτης γραμμής. Για δεύτερης γραμμής, προτείνονται τραμαδόλη ή ντουλοξετίνη. Εξετάστε τα οπιοειδή μόνο σε ασθενείς στους οποίους η θεραπεία πρώτης και δεύτερης γραμμής έχει αποτύχει, στους οποίους ο κίνδυνος υπερβαίνει τα οφέλη, και μόνο μετά από διεξοδική συζήτηση των πιθανών κινδύνων και οφελών.

Οι συστάσεις τονίζουν ότι οι κλινικοί γιατροί θα πρέπει να διαβεβαιώνουν τους ασθενείς σε οξεία και υποξεία οσφυαλγία ότι συνήθως τα συμπτώματα υποχωρούν από μόνα τους και θα πρέπει να παρέχουν στους ασθενείς τις σχετικές πληροφορίες για αυτο-φροντίδα. Μπορούν επίσης να υπενθυμίζουν ότι, συνολικά, οι μελέτες σπάνια αναφέρουν βλάβες.

Οι κατευθυντήριες γραμμές δεν περιλαμβάνουν τοπικά φάρμακα, επισκληρίδιες εγχύσεις, ή εκλεκτικούς αναστολείς της κυκλοοξυγενάσης-2 ΜΣΑΦ. Ο Steven J. Atlas, MD, MPH, από το Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης στη Βοστόνη, επισημαίνει ότι η αρχική εστίαση σε μη φαρμακολογική θεραπεία μπορεί να είναι "λογική", αλλά αντιπροσωπεύει μια «σημαντική αλλαγή για τους κλινικούς ιατρούς πρωτοβάθμιας φροντίδας, επειδή η έρευνα σε πραγματικές συνθήκες λείπει. Αυτή η αλλαγή αντανακλά εν μέρει τις περιορισμένες φαρμακολογικές επιλογές, τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα και τα μυοχαλαρωτικά, με την ακεταμινοφαίνη πλέον να μην συνιστάται. Επίσης, μπορεί να αντιπροσωπεύει μια στροφή προς τις προσπάθειες για την πρόληψη της εξέλιξης της χρόνιας οσφυαλγίας με τον εντοπισμό των ασθενών που διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο για επίμονο πόνο» γράφει.

Το κύριο πρόβλημα με τις μη φαρμακολογικές θεραπείες έγκειται σε θέματα ασφαλιστικής κάλυψης, τονίζει, και αν οι θεραπείες είναι διαθέσιμες και προσιτές για τους ασθενείς. Ο ίδιος αμφισβητεί επίσης το αν αυτή η νέα σύσταση είναι αρκετή για να βελτιωθούν οι φροντίδες υγείας προσανατολισμένες στις νέες κατευθυντήριες γραμμές."Πιθανά αυτό που χρειάζεται είναι «μία από όλα τα παραπάνω» προσέγγιση¨.

Παρ 'όλα αυτά, ο ίδιος καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ανασκοπήσεις και κατευθυντήριες γραμμές όπως αυτές μπορούν να οδηγήσουν σε προσπάθειες για την μείωση της χρήσης των θεραπειών χωρίς σαφές όφελος και βελτίωσης των αποτελεσμάτων σε χαμηλή οσφυαλγία.

Ευχαριστούμε τον κ.Νάβαλη Κωνσταντίνο, Φυσίατρος - Βελονιστής.Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε την ιστοσελίδα www.navalis.gr