Η βερβερίς η κοινή (Berberis vulgaris), γνωστή και ως ευρωπαϊκή οξυάκανθα (European barberry), είναι θάμνος που παράγει βρώσιμους, όξινους καρπούς.

Μέρη του φυτού χρησιμοποιούνται στην παραδοσιακή ιατρική ασιατικών χωρών.

Οι χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης αποκαλούν τη βερβερίνη «Ozempic της φύσης», υποστηρίζοντας ότι φέρνει τα ίδια αποτελέσματα.

Οι ειδικοί τονίζουν ότι η βερβερίνη είναι πολύ διαφορετική από τη σεμαγλουτίδη, τη δραστική ουσία του Ozempic, υπογραμμίζοντας ότι είναι ασαφές κατά πόσο μπορεί πραγματικά να βοηθήσει στην απώλεια βάρους.

Μικρές μελέτες έχουν δείξει ότι η βερβερίνη έχει κάποια αποτελεσματικότητα, δεν υπάρχουν όμως μέχρι στιγμής αξιόπιστα δεδομένα από μεγάλες κλινικές δοκιμές.

Επιστήμονες εξέτασαν τα τελευταία είκοσι χρόνια τη δράση της βερβερίνης ως πιθανό βοήθημα για την υπέρταση και για την αντίσταση στην ινσουλίνη. Δοκιμές σε ανθρώπους έδειξαν πως μπορεί ενδεχομένως να βοηθήσει στη μείωση της χοληστερόλης και στη ρύθμιση του σακχάρου στο αίμα. Οι ερευνητές εξέτασαν επίσης αν μπορεί να βοηθήσει ασθενείς με διαβήτη, ιδιαίτερα όταν χρησιμοποιείται με άλλες θεραπείες.

«Γενικά, πρόκειται για ένα συστατικό με κάποιες καλές εφαρμογές», είπε η Δρ. Μελίντα Ρινγκ, γιατρός του κέντρου Northwestern Medicine στο Σικάγο. Εντούτοις, συμπληρώνει, η διαφήμισή της στο διαδίκτυο όσον αφορά την απώλεια βάρους είναι υπερεκτιμημένη. «Μη νομίζετε ότι θα την πάρετε και τα κιλά θα φύγουν».

Μελέτη του 2012 διαπίστωσε ότι η λήψη 500 mg βερβερίνης τρεις φορές την ημέρα προκάλεσε απώλεια 2,2 κιλών, κατά μέσο όρο, και βοήθησε τους συμμετέχοντες να χάσουν το 3,6% του σωματικού τους λίπους.

«Σε γενικές γραμμές, η βερβερίνη είναι καλά ανεκτή», δήλωσε η Δρ. Ρινγκ, αλλά έχει κάποιες τεκμηριωμένες παρενέργειες. Οι άνθρωποι που λαμβάνουν το συμπλήρωμα, ακόμη και σε κανονικές δόσεις, μπορεί να αισθάνονται ναυτία και τάση για εμετό – η αρτηριακή τους πίεση μπορεί να αυξηθεί και τα χέρια και τα πόδια τους μπορεί να μυρμηγκιάζουν. Μπορεί επίσης να συμβάλει στις συσπάσεις της μήτρας των εγκύων.

Ιδιαίτερα ανησυχητικό είναι το πώς η βερβερίνη μπορεί να αλληλεπιδράσει με άλλα φάρμακα. Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να αυξήσει την επίδραση των φαρμάκων που λαμβάνουμε. Για παράδειγμα, η ανάμειξη βερβερίνης και μετφορμίνης -ενός φαρμάκου που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία του διαβήτη τύπου 2- μπορεί να είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη, επειδή η μετφορμίνη θα μπορούσε να δράσει πιο ισχυρά και ο συνδυασμός θα μπορούσε ενδεχομένως να προκαλέσει υπογλυκαιμία.

Πηγή: NY Times