Αυτά τα συμπεράσματα αναδεικνύει μια νέα μελέτη που διεξήχθη από ειδικούς στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείου «Robert Wood Johnson» στο New Jersey. O Έλληνας καθηγητής Καρδιολογίας και Φαρμακολογίας και Διευθυντής του Τμήματος Παθολογίας κυριος Γιάννης Κωστής μαζί με την επιστημονική ομάδα του δημοσιεύσαν τα αποτελέσματα στο επιστημονικό περιοδικό της Αμερικανικής Ιατρικής Εταιρείας (Journal of the American Medical Association, JAMA).

«Για πρώτη φορά αποδεικνύεται μέσα από αυτή τη μελέτη ότι η θεραπεία της υψηλής αρτηριακής πίεσης παρατείνει τη ζωή» επεσήμανε ο κ. Κωστής. «Τη δεκαετία του 1980 πλανιόταν μεταξύ των ειδικών το ερώτημα σχετικά με το αν πρέπει να χορηγείται φαρμακευτική θεραπεία στις περιπτώσεις ασθενών που εμφάνιζαν υψηλές μετρήσεις μόνο της συστολικής και όχι και της διαστολικής πίεσης – ένα φαινόμενο που ονομάζεται μεμονωμένη συστολική υπέρταση. Και αυτό διότι εκφράζονταν φόβοι πως αν η φαρμακευτική θεραπεία οδηγήσει σε περαιτέρω μείωση της διαστολικής πίεσης τότε θα υπάρχει κίνδυνος εγκεφαλικού επεισοδίου. Αποφασίσαμε λοιπόν να διερευνήσουμε το ζήτημα».

Η μέθοδος και τα αποτελέσματα της κλινικής μελέτης

Η επιστημονική ομάδα του νοσοκομείου έκαναν κλινική δοκιμή, από το 1985 ως το 1990, σε 4.700 υπερτασικά άτομα με μέσο όρο ηλικίας τα 72 έτη. Οι μισοί από τους ασθενείς άρχισαν να λαμβάνουν το αντι-υπερτασικό φάρμακο χλωρθαλιδόνη ενώ οι υπόλοιποι εικονικό φάρμακο. Στις περιπτώσεις που η χλωρθαλιδόνη δεν ήταν αποτελεσματική οι εθελοντές έλαβαν κάποιον β-αναστολέα.

Η  λήψη της συγκεκριμένης φαρμακευτικής θεραπείας οδήγησε σε πρόληψη σε ποσοστό 50% σε ό,τι αφορούσε την εμφάνιση καρδιακής ανεπάρκειας, 37% σε ό,τι αφορούσε τα εγκεφαλικά επεισόδια και  25% σε ό,τι αφορούσε τα εμφράγματα. Στατιστικά πάντως δεν υπήρχε διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων στη θνησιμότητα.

Η έρευνα δεν σταμάτησε σε αυτό το επίπεδο αλλά οι γιατροί παρακολούθησαν την εξέλιξη των ασθενών για τα επόμενα 22 χρόνια, διάστημα που δεν έχει καταγραφεί ξανά σε τέτοιου είδους έρευνες. Το 2006, όπου και αναλύθηκαν ενδελεχώς τα στοιχεία, περίπου το  60% των εθελοντών είχε πεθάνει. «Αυτό ήταν αναμενόμενο αφού επρόκειτο για μεγάλα σε ηλικία άτομα» τόνισε ο Καθηγητής αλλά συμπλήρωσε πως το  αξιοσημείωτο ήταν πως σε πολλές περιπτώσεις δεν ήταν η καρδιά, η αιτία θανάτου των ασθενών. «Μόνο το 30% των ασθενών κατέληξε εξαιτίας των προβλημάτων καρδιάς, στο υπόλοιπο 30% ο θάνατος οφειλόταν σε άλλα αίτια και κυρίως σε καρκίνους, νεφροπάθειες, αναπνευστικά νοσήματα και σε κάποιες περιπτώσεις σε νόσο Αλτσχάιμερ».

Η επιστημονική ομάδα του νοσοκομείου κατέληξε πως «οι ασθενείς έζησαν μια ημέρα παραπάνω για κάθε μήνα που έλαβαν αντιυπερτασική θεραπεία. Αυτό σημαίνει ότι εάν ένα άτομο ξεκινήσει τη λήψη θεραπείας μπορεί να κερδίσει 2 ως 3 χρόνια επιπλέον ζωής... Οι ασθενείς που έλαβαν νωρίτερα στη ζωή τους φάρμακα ήταν σαν να κληρονόμησαν περισσότερο χρόνο ζωής. Αυτό ήταν εμφανές αφού από ένα σημείο της μελέτης και μετά όλοι οι εθελοντές ξεκίνησαν την λήψη φαρμάκων. Τα πραγματικά οφέλη ωστόσο παρουσιάστηκαν σε εκείνους που ξεκίνησαν εγκαίρως να λαμβάνουν την αντιυπερτασική θεραπεία».

Εν κατακλείδι

Τα συμπεράσματα της, ιδιαίτερα, σημαντικής μελέτης της ομάδας του κυρίου Κώστη, οδηγούν σε μια βαρύνουσα παραδοχή. Επειδή η υπέρταση είναι αποτελεί έναν μεγάλο κίνδυνο για την ποιότητα ζωής αλλά και την βιωσιμότητα όσων νοσούν, πρέπει, σύμφωνα με τον Καθηγητή, από την ηλικία των 35-40 να φροντίσουν να έχουν υπό έλεγχο όχι μόνο την αρτηριακή τους πίεση αλλά και άλλους σημαντικούς δείκτες όπως η χοληστερόλη. Να σταματήσουν βλαβερές συνήθειες, όπως το κάπνισμα, να περπατούν και  να ασκούνται , αν στα αλήθεια επιθυμούν να έχουν μια ποιοτική ζωή.

Ιδιαίτερα τους καιρούς που διανύουμε, η καλή υγεία είναι μεγάλος σύμμαχος για να ανταπεξέλθουμε στις καθημερινές δυσκολίες «Όπως έχουν έλθει τα πράγματα, για να πάρει κάποιος σύνταξη πρέπει να φθάσει σε μεγάλη ηλικία. Οφείλουμε λοιπόν να είμαστε υγιείς αφού καλούμαστε να δουλεύουμε ατελείωτα χρόνια. Διότι διαφορετικά βλέπω τα πράγματα να γίνονται ακόμη χειρότερα». Ας φροντίσουμε λοιπόν να έχουμε καλή (όσο μας επιτρέπεται) υγεία για να αντέχουμε!» καταλήγει ο  κύριος Κωστής.