«Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει επιστημονική εξήγηση για τις ακριβείς αιτίες που προκαλούν τη δημιουργία τους . Πιθανολογείται ότι εμφανίζονται όταν υπάρχει κληρονομική προδιάθεση ή εξαιτίας ορμονικών λόγων. Το σίγουρο είναι ότι η ανάπτυξή τους συνδέεται με τις γυναικείες ορμόνες (οιστρογόνα). Φυσικά, ρόλο παίζουν και οι ιδιαιτερότητες του κάθε οργανισμού» εξηγεί ο Δρ Χανδακάς.

Είδη Ινομυωμάτων

Ανάλογα με το σημείο της μήτρας που εμφανίζονται, διακρίνονται σε:

• Υποορογόνια: Αναπτύσσονται στο εξωτερικό μέρος της μήτρας, προς την κοιλιά και όταν μεγαλώνουν πιέζουν την ουροδόχο κύστη και το έντερο
• Ενδοτοιχωματικά: Εντοπίζονται στο εσωτερικό τοίχωμα της μήτρας. Όταν είναι μικρά, συνήθως δεν δίνουν συμπτώματα
• Υποβλεννογόνια: Εμφανίζονται μέσα στη μήτρα (ενδομήτριο). Μπορεί να προκαλέσουν αιμορραγίες και υπογονιμότητα.

Υπογονιμότητα: Η πιο επώδυνη παρενέργεια των ινομυωμάτων

Μια από τις πλέον αρνητικές επιπτώσεις που μπορεί να έχει στην γυναίκα η παρουσία ινομυωμάτων είναι η στέρηση της μητρότητας καθώς εμποδίζουν την σύλληψη ενώ είναι υπεύθυνα και για τις αυτόματες αποβολές. Επομένως, θεωρείται επιβεβλημένη η γυναικολογική εξέταση σε όλες τις γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας (25 με 45 χρόνων), οι οποίες αντιμετωπίζουν πρόβλημα υπογονιμότητας.

«Ο σχολαστικός έλεγχος είναι απαραίτητος καθώς πολλές γυναίκες είναι ασυμπτωματικές, ενώ άλλες εμφανίζουν συμπτώματα» αναφέρει ο κ. Στέφανος Χανδακάς.

Συμπτώματα των ινομυωμάτων

• Πόνος, αίσθηση βάρους και «φούσκωμα» στην περιοχή της κοιλιάς, ανάλογα με τη θέση και το μέγεθος των ινομυωμάτων
• Μεγάλη απώλεια αίματος κατά την περίοδο ή αιμορραγία ανάμεσα στις περιόδους
• Έντονος πόνος κατά τη διάρκεια της περιόδου ή κατά της σεξουαλικής επαφής
• Συχνουρία, ουρολοιμώξεις, δυσκοιλιότητα, λόγω της πίεσης που ασκούν στα γειτονικά όργανα (ουροδόχο κύστη, έντερο)
• Προβλήματα υπογονιμότητας, είτε λόγω εξωτερικής πίεσης των σαλπίγγων, είτε όταν εμφανίζονται στο εσωτερικό της μήτρας (ενδομητρική κοιλότητα).

Προβλήματα και Αντιμετώπιση

«Έχει αποδειχτεί ότι, όταν τα ινομυώματα είναι μεγάλα, εμποδίζουν τη φυσιολογική σύλληψη, την κίνηση των σπερματοζωαρίων και δυσκολεύουν την εμφύτευση εμβρύων κατά τη διαδικασία εξωσωματικής γονιμοποίησης.

Ακόμη μπορεί να οδηγήσουν σε απόφραξη των σαλπίγγων ή να βλάψουν τις ωοθήκες, προκαλώντας προβλήματα γονιμότητας» αναφέρει ο Δρ Χανδακάς και προσθέτει: «Όταν εντοπίζονται στο ενδομήτριο, θεωρούνται υπεύθυνα για τις αυτόματες αποβολές, κυρίως κατά το πρώτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης. Επίσης λόγω της πίεσης που ασκούν σε μεγάλα αγγεία του οργανισμού, ενδέχεται να προκαλέσουν πρήξιμο (οίδημα), κιρσούς, διόγκωση των νεφρών (υδρονέφρωση) κ.ά»

Η θεραπεία εξαρτάται από την ηλικία της γυναίκας, το εάν έχει γίνει μητέρα ή όχι, το μέγεθος των ινομυωμάτων, τη θέση τους και τα συμπτώματα που της προκαλούν.

Συνήθως μικρά ινομυώματα, που δίνουν λίγα ή και καθόλου συμπτώματα, χρειάζονται μόνο τακτική παρακολούθηση με υπερηχογραφικό έλεγχο ανά 6μηνο.

Αντίθετα όταν είναι μεγάλα (πάνω από 5 εκ.), η χειρουργική αφαίρεσή τους είναι απαραίτητη (γίνεται λαπαροσκοπικά).

Επίσης, το χειρουργείο είναι απαραίτητο όταν τα ινομυώματα δημιουργούν προβλήματα σε άλλα όργανα (λόγω πίεσης) ή προκαλούν αιμορραγία, αναιμία και υπογονιμότητα.

Επιστημονική μελέτη στη Γαλλία, σε γυναίκες που αντιμετώπιζαν ανεξήγητη υπογονιμότητα και προσπαθούσαν επί τρία περίπου χρόνια να συλλάβουν, μετά τη λαπαρασκoπική αφαίρεση των ινομυωμάτων, αυξήθηκαν τα ποσοστά εγκυμοσύνης στο 41%.

Μια άλλη μελέτη , επίσης στη Γαλλία, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η φυσιολογική γονιμότητα βελτιώνεται από 53 μέχρι 70% μετά την αφαίρεση ινομυωμάτων από το εσωτερικό της μήτρας.

Διαβάστε επίσης από τον κο Χανδακά

Γυναίκες: Μήπως είστε και εσείς θύμα της ενδομητρίωσης;

Για ποιες γυναίκες με ενδομητρίωση το χειρουργείο είναι μονόδρομος;

Χλαμύδια, εχθρός για την υγεία